Επειδή αυτό το Μέρος

επιμένει στα Ίδια και με Κουράζει

ορκίζομαι πως Κάποια μέρα

Θα φτάσω στο Σημείο

Που θα γράφω μόνο 

Μια

Λέξη

Και

Αυτή

Θα είναι αρκετή.

Προς το παρόν

Βολευτείτε με ό,τι έχετε

Αλλά τουλάχιστον

Αρχίστε να πίνετε περισσότερο καφέ

Όταν βλέπετε το όνομα μου.

-Ο.Γ.Θ.

Ποτέ δεν ζήτησα πολλά

(Εκτός από όταν ζητάω όλον τον κόσμο

Στιγμές που είμαι μόνος μου )

Και παρόλαυτα

Εκείνοι συνέχεια, μου ζητάνε και τα πάντα.

Πες τους πως θα αντέξω παρόλαυτα.

Πες τους πως τους ξεγέλασα παλιότερα και πως 

Δεν είμαι αυτό που νομίζουν.

Πες τους πως το όνομα μου θα γραφτεί στα σταυροδρόμια της Γης

Όταν πάψω να είμαι δειλός.

Πες τους πως δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν.

Πες τους ότι εγώ το μόνο που θέλω

Είναι ένα σπίτι ήσυχο

Και μια καρδιά που να μην πονάει τόσο.

-Ο.Γ.Θ.

Τα είχα όλα

Να με περιμένουν σε μια άκρη

Και εγώ μπέρδεψα την άκρη εκείνη

Με αυτή ενός γκρεμού

Και όταν έφτασα εκεί

Στραβοπάτησα και έπεσα κάτω

(Παρ' όλες τις προειδοποιήσεις

Παρ' όλα τα σημάδια).

Και εκεί ,κάτω, έμεινα για καιρό

Και ας είχα άτομα να με τραβάνε πάνω, εκεί κάτω 

Έμεινα για πάρα πολύ καιρό

Και τώρα προσπαθώ

Να να ανέβω ξανά

Να βρω επιτέλους εκείνη την άκρη

Που με περιμένουν όλα.

-Ο.Γ.Θ.

 

αν δεν το φοβόμασταν μην αρρωστήσουμε

ή δεν μας ένοιαζε να βραχούμε

ίσως η βροχή να μας έκανε καλό εν τέλει:

να στεκόμαστε από κάτω ακίνητοι

όσο ο ουρανός μας ευλογεί

με το άγιο νερό του....

Και εγώ 

Έχω σταθεί αμέτρητες φορές κάτω από την βροχή

Άλλες τόσες την κοίταξα κατάματα

Περιμένοντας μια λύση

Περιμένοντας να ξεπλυθώ Γαλήνιος

Από τον ήχο που κάνουν οι σταγόνες 

Με την ελπίδα πως δεν θα βγει από μέσα μου

Αυτό που μπορεί εύκολα να κρύψει.

-Ο.Γ.Θ.

Η μοναξιά εκείνου του ανθρώπου, που περιμένει το άδειο αστικό, για να πάει στο άδειο σπίτι του, να φάει μόνος το φαγητό του, να δει μόνος του μια ταινία, να διαβάσει μόνος του ένα βιβλίο ,να ακούσει μόνος του μουσική, να ικανοποιήσει μόνος του τις ορέξεις του, να χαζέψει στο Internet και πάλι να νιώθει μόνος, να βγει έξω ελπίζοντας να μη νιώθει άλλο μόνος, να μιλήσει σε κάποιον άλλον, και όλα αυτά με την ελπίδα

ότι θα πάψει να νιώθει μόνος. Ο άτυχος μόνος άνθρωπος που έχει βαρεθεί να νιώθει μόνος, αλλά το έχει συνηθίσει πλέον.

Και είναι η μοναξιά αυτή 

Του ανθρώπου αυτού 

Που θα τον κυνηγάει

Εις τους αιώνας των αιώνων

Αμήν.

-Ο.Γ.Θ.

 

......και ότι αγαπάω

το κρατάω σφιχτά στις παλάμες μου

μα είναι τρύπιες.

γι' αυτό μου γλιστράει.

γιατί πάνω στο σταυρό

έχω καρφωθεί...

αλήθεια, 

πόσες φορές

έχω καρφωθεί;

-Ο.Γ.Θ.

 

Έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις

Οι στιγμές που  δεν ήθελες

Που πίστευες πως θα αποφύγεις.

Είναι σαν εκείνο το παιχνίδι που παίζαμε παλιά

Την κρεμάλα-

Είσαι εκείνο το ανθρωπάκι

Που , όταν μαντεύουν λάθος, ζωγραφίζουν και ένα ακόμη μέρος του σώματος του

Μέχρι να μην έχει άλλο και χάνεις.

Μα τότε ήμασταν παιδιά και τώρα μεγαλώσαμε-

Τώρα αλλάξαμε και χαροπαλεύουμε

Να σχηματιστεί όσο πιο αργά γίνεται

Όλη η εικόνα 

Παλεύουμε με νύχια και με δόντια

Να αποφύγουμε την κρεμάλα.

-Ο.Γ.Θ.

 

Μερικές φορές το παρελθόν

Είναι σα να παίρνει φωτιά και τότε ο καπνός ανεβαίνει στα μάτια σου

Και σου φέρνει δάκρυα.

Θυμάσαι πώς ήταν παλιότερα- και πως τα έφερε ο χρόνος;

Και οι άνθρωποι φανερώνουν την αγάπη τους με τρόπο διαφορετικό-

Μα δεν πληγώνουμε αυτούς που αγαπάμε επίτηδες-

Αλλά η αγάπη είναι ότι καλύτερο έχουμε

Ακόμη και αν δεν την μοιραζόμαστε με τα άτομα μας

Την κατάλληλη στιγμή και όπως πρέπει.

Μην με αφήσεις ξανά, δεν θέλω να σε χάσω

Γιατί λίγα έχουν σημασία σε αυτή τη Γη.

Και εγώ θα έδινα τα πάντα

Για να γίνουν όλα πάλι κανονικά,

Να γίνουν όλα όπως παλιά.

Γιατί να μην είναι πιο εύκολο;

Γιατί να είναι τόσο εύθραυστες οι κλωστές της καρδιάς μας;

-Ο.Γ.Θ

 

Σκυμμένος πάνω από ένα τετράδιο

Σκυμμένος πάνω από ένα πληκτρολόγιο

Σαν μεθυσμένος και παθιασμένος πιανίστας-

Οι νότες είναι γράμματα

Πατάς ή γράφεις και ακούγονται οι πρώτες μελωδίες-

Πονάει το κεφάλι, πονάει το χέρι, νιώθεις λίγο κουρασμένος

Αλλά συνεχίζεις

Γιατί ακόμη δεν έχεις ξεκινήσει.

Σκυμμένος πάνω από το τετράδιο, σκυμμένος πάνω απ' το πληκτρολόγιο

Χωμένος μέσα στα χαρτιά και στις οθόνες

Είσαι ελεύθερος

Και ο ήλιος συνεχίζει να ανατέλλει ακόμα.

-Ο.Γ.Θ.

 

Ώρες ώρες θα ήθελα

Η ζωή μου να είναι σαν εκείνες 

Τις σκηνές στην τηλεόραση ή τον κινηματογράφο

Που δείχνουν έναν ηθοποιό

Σε μια δυσκολη κατάσταση

Και μετά-

5 χρονια μετα.....

Όλα λύθηκαν !

Βρήκε την άκρη

Και σιγά σιγά ξετυλίγουν το μυστήριο

Όλα βασισμένα σε ένα σενάριο

Το δικό μου θα ήταν πιθανότατα κακογυρισμένο ή θα έκοβαν τα γυρίσματα στη μέση

.......

Τόσος κόπος!

Γιατί να μην γεννήθηκα γάτα;

-Ο.Γ.Θ.

 Προσπάθησα να αφήσω τα προβλήματα του χθες 

Στο χθες

Μα δεν μπόρεσα

Το σκαρί μου είναι αλλιώς φτιαγμένο.

Συσσώρευσα μια ενέργεια καταραμένη μέσα μου

Που δεν λέει να με αφήσει ήσυχο

Το βλέπεις, δυστυχώς

Σίγουρα και εσύ βαρέθηκες να έχεις προβλήματα , το ξέρω

Και εγώ βαρέθηκα, να ξέρεις

Αλλά δεν γίνεται αλλιώς-

Πρέπει να συνεχίσουμε

Να προσπαθούμε

Σαν αδέξιοι ακροβάτες που είμαστε

Όπως και να έχει

Να προσπαθούμε να μην πέσουμε.

-Ο.Γ.Θ

 

Στο τέλος της ημέρας καταλήγεις σε ένα δωμάτιο, ξαπλώνεις ,κλείνεις τα μάτια, σκέφτεσαι. Πριν κοιμηθείς, σκέφτεσαι όσα δεν σκεφτόσουν όλη τη μέρα - και όλα όσα σκέφτηκες όλη την μέρα. Δεν σε παίρνει ο ύπνος, ανοίγεις τα μάτια, ή τα κρατάς κλειστά και σκέφτεσαι .......και εύχεσαι οι σκέψεις αυτές να μην είναι μέσα σου όταν ξυπνήσεις.

Μα τελικά 

Δεν μπορείς 

Να ελέγχεις τις σκέψεις σου.

Και όταν ξυπνάς, πάλι σκέφτεσαι......

-Ο.Γ.Θ

 

Κάποτε θα πάω
Την πιο μεγάλη βόλτα μου
Κανείς δεν θα με ψάξει, κάνεις.
Τουλάχιστον στην αρχή.
Θα περπατάω και δεν θα δίνω σε τίποτα σημασία
Κανείς δεν θα έχει σημασία, κάνεις.
Θα παρατηρώ τα πουλιά να πετάνε ανέμελα
Και τα μικρά παιδιά να παίζουν ανέμελα
Και κάποια στιγμή θα κοιτάξω τον ουρανό.
Θα έχει νυχτώσει.
Θα θυμηθώ τις οικογένειες μου και θα κλάψω
Και μετά
Θα απλώσω το χέρι μου για να πιάσω το δικό σου
Αλλά δεν θα είναι κανείς δίπλα μου
Γιατί δεν υπάρχεις
Δεν θα είναι κανείς δίπλα μου
Μονάχα ο πιο μισητός εχθρός μου.
-Ο.Γ.Θ

 

Το κράτησα κρυφό για πολύ καιρό
Δεν το αποκάλυψα ποτέ ευθέως
Όσο και να το ήθελα
Δεν έβρισκα τα λόγια, ούτε τον τρόπο
Ούτε γνώριζα τους λόγους ακριβώς.
Γι' αυτό το κράτησα κρυφό, ώσπου στο τέλος με κράτησε αυτό κρυμμένο
Και άρχισε να με τρώει από μέσα,
Λες και αν προσπαθούσα θα έχανα κάτι.
Και μετά από σπόρος έγινε ολόκληρο φυτό και με τα κλαδιά του με κάλυψε-
....τρύπωσαν μέσα στην καρδιά μου....
....προσπάθησαν για την ψυχή μου.....
Και εγώ ύψωσα τείχη
Να μην βλέπουνε την κατάντια μου
Ύψωσα τείχη
Μα δεν κατάφερα να καλύψω την κατάντια μου
Ύψωσα τείχη
Που δεν φρόντισα να σπάσω εγκαίρως
Ύψωσα τείχη-
Δεν είναι πολύ αργά.
-Ο.Γ.Θ.

Και αν μπορούσες να ακούσεις

Την μουσική όπως την ακούω εγώ

Πάω στοίχημα πως

Θα μπορούσες να δεις

Διαφορετικά τον κόσμο,

Πάω στοίχημα πως

θα μπορούσες να δεις εμένα διαφορετικά, 

Πάω στοίχημα πως 

θα έβλεπες και εσένα διαφορετικά.

Και ο Νίτσε είχε δίκιο τελικά.

(One good thing about music

when it hits you, you feel no pain

so hit me with music, 

hit me with music......)

-Ο.Γ.Θ

 

Και μαζεύονται τα λάθη μας
Τα νέα, τα παλιά
Και όσα επαναλαμβάνουμε,
από φόβο η ντροπή η έλλειψη πίστης,
Ή επειδή απλά είμαστε ο εαυτός μας
για άλλη μια φορά
Και γίνονται στοίβα τεράστια
Και μας πλακώνουν
Σε στιγμές ανύποπτες
Σε στιγμές που δεν πρέπει
Και είναι το χειρότερο
Όταν δεν πρέπει.
-Ο.Γ.Θ.

 

Ίσως να φταίει
Που δεν πιστέψαμε αρκετά σε εμάς
Σε ο,τι αγαπήσαμε
Και όσα περάσαμε πως δεν είχαν κάποιο νόημα, κάποιο λόγο
Σπάνια πιστεύαμε πως για καιρό μπορούσαμε να πιστέψουμε.
Και όταν εντέλει βρήκαμε κάτι
Στο οποίο αρχίσαμε να πιστεύουμε
Όσο τίποτα στον κόσμο
Καταλάβαμε γρήγορα πως δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, ούτε απλή
Μα επιτέλους, μέσα από τις φωτιές και τις στάχτες τους και όλα αυτά,
επιτέλους, πιστεύουμε σε κάτι
Τόσο Δυνατό και Υπέροχο
Τόσο Παθιασμένα
Νιώθουμε τόσο Γεμάτοι πια
(τώρα πια πιστεύουμε σε κάτι
απλά αργήσαμε να το βρούμε
απλά μας πήρε ο ύπνος)
Τώρα πιστεύουμε σε κάτι
Και η ελπίδα μας βγάζει ξανά φτερά.
-Ο.Γ.Θ.

 

Και από την αχρησιά
Έχει πια χαλάσει
Οπότε ψάχνουμε να τον αντικαταστήσουμε
Αλλά σπανίζουν τα ανταλλακτικά
Γι' αυτό φτιάχνουμε τους δικούς μας διακόπτες
Μέχρι ένας να εφαρμόσει κατάλληλα
Και όταν εφαρμόσει
Τότε ουαί και αλίμονο σας.
-Ο.Γ.Θ.

 -Πως σταματάς τις σκέψεις

Από το να έρχονται

Συνέχεια

Με το έτσι θέλω; -

 

ήρθαν να με πιάσουν πάλι
σχεδόν το κατάφεραν, για λίγο το έκαναν κιόλας
γαμημένοι, ούρλιαξα , φύγετε μακριά μου
σχεδόν το κατάφεραν.
και με γραπωσαν με τα χέρια τους.
έγλειψαν το πρόσωπο μου.
άφησαν παντού την γλίτσα τους.
γαμημένοι, φώναξα, φύγετε μακριά μου.
μην παίζετε μαζί μου.
μα ποτέ δεν φεύγουν αμέσως.
μα ποτέ δε φεύγουν για πάντα.
και όταν νομίζεις πως γλίτωσες
επιστρέφουν πιο οργανωμένοι.
γαμημένοι, είπα φύγετε μακριά μου.
τόσο καλή είναι η παρέα μου;
γιατί έρχεστε ενώ μέσα μου έχω τόση ζέστη;
έρχεστε επειδή εχω τόση ζέστη μέσα μου
και έξω εχει ψωφόκρυο......
γα-
καλά!
κάντε ό,τι θέλετε.
μονάχα μην πειράξετε τα γραπτά μου
και τις οικογένειες μου.
-Ο.Γ.Θ.;

Όλα ακολουθούν τον παλμό τους
Αν όμως καταφέρω να πείσω τον εαυτό μου πως
Τον αγαπάω όπως είναι
Πως αξίζει περισσότερα από όσα νομίζει,
-γιατί πρέπει να καταλάβεις πριν ξαναπιάσεις τα πινέλα-
Έτσι όπως καλόμαθε
Θα είναι αρκετό για να με αφήσει
Να τον αλλάξω και άλλο, συνέχεια

Ή θα μείνει συμβιβασμένος;

-Ο.Γ.Θ.

 

Κράτα με ανάμεσα στην αυγή σου και τη νύχτα μου
Άκουσε μαζί μου τον ήχο που δημιουργούν οι σιωπές εκείνων
Λύτρωσε με από το μάθημα της γυμνής αλήθειας που αναζητώ
Βάσταξε στους ώμους σου λίγο από το βάρος
Της καμπουριασμένης μου πλάτης
Νιώσε περηφάνια για τα κατορθώματα μου όταν εγώ τα ξεχνάω
Έλα να κάνουμε μαζί τον γύρο του κόσμου με το μυαλό μας
ΥπενΘύμισε μου να πιστεύω στον εαυτό μου περισσότερο
Άσε με να κλείνομαι , το έχω ανάγκη
Και μετά
Όταν βγαίνω έξω 
κλείσε με σφιχτά στα δύο σου μάτια
Και φαντάσου με
Όπως είμαι πραγματικά
Όχι όπως με βλέπουνε συνήθως.
-Ο.Γ.Θ.

Δε βρίσκω να σου φέρω κάτι

 Θα σου έφερνα λουλούδια βλέπεις
Αλλά τα άφησα να ξεραθούν
Κράτησα μόνο μερικά
Κρυμμένα, ίσα ίσα τα βλέπει ο ήλιος
Και τα καλλιεργώ με παιδική ευλάβεια.

Θα σου έφερνα τη θάλασσα βλέπεις
Αλλά ούτε εγώ ο ίδιος γνωρίζω
Τι κρύβει μέσα της
Και δεν θέλω να σε φάνε
Τα άγρια θηρία
Αν κολυμπήσεις πολύ βαθιά.

Θα σου έφερνα μερικούς αγγέλους βλέπεις
Να σου κάνουν συντροφιά
Αλλά είναι έκπτωτοι, οι καημένοι
Και όσοι παρέμειναν ψηλά
Νομίζω θέλω να τους κρατήσω για μένα.

Ίσως να σου φέρω την καρδιά μου
Μονάχα πρόσεχε μην την τρυπήσεις και άλλο
Όχι άλλο, όχι άλλο.
Θα σου φέρω πολλά αν το θελήσεις
Φοβάμαι μόνο μην τα υποτιμήσεις
Μην με υποτιμήσεις
Και εξαιτίας σου
Ρίξεις το φταίξιμο πάνω μου.
-Ο.Γ.Θ