Σε λίγο

Δεν θα υπάρχουν δέντρα

Ούτε για σκιά, ούτε για οξυγόνο

Ούτε καν για κρέμασμα.

Σε λίγο

Ο ουρανός θα γίνει

Κόκκινος, κόκκινος, κόκκινος

Και καλά θα κάνει

Γιατί το μπλε το χάλασαν

Όπως και το κόκκινο το χάλασαν.

Σε λίγο

Θα ξεχάσουμε πως είναι να ανασαίνεις ελεύθερα

Να ζεις χωρίς φόβο

Να ζεις, να ζεις, να ζεις, να...ζις;

Η πολιτική ηγεσία της χώρας έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα, κυρίες και κύριοι

Αφού το ξέρετε

Πάμε κατά διαόλου και έτσι 

Πρέπει να συνηθίσετε σιγά σιγά την

Κόλαση.

Κεμάλ, κοιμήσου ήσυχος.

Εδώ πέρα μας δουλεύουν ψιλό γαζί, δε γαμιέται ρε Κεμάλ

Αφού οι άνθρωποι ξεχνάνε και δε νοιάζονται

Και τώρα πρέπει να δείξουμε συμπόνια

Στους υποστηρικτές;

Πρέπει να δείξουμε συμπόνια

Στους βαρβάρους;

Μα...

Κάποτε οι τελευταίοι ήταν η λύση....τώρα;

Τώρα τι;

Τώρα τι;

Τώρα τίποτα.

Τώρα σιωπή.

Τώρα άντε γαμηθείτε, πολύ απλά!

Τουλάχιστον κατάφερα και κάπως έζησα εγώ

Για τα παιδιά λυπάμαι

Που δεν θα έπρεπε να το ζούνε αυτό

Έτσι, αυτό

Έτσι, αυτό

Όσο μεγαλώνουν, έτσι, αυτό και

Τίποτα άλλο....

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

Δεν ξέρω γιατί ακόμα

Επιμένω, ακόμα

Εμμένω σε πράγματα και σε κόσμους

Που θα έπρεπε να αποτελούν

Ακόμα ένα μάθημα.

Πόσες φορές έμεινα μετεξεταστέος, κύριε;

Πες μου, αλήθεια θέλω να μου πεις

Είμαι καλό παιδί, κύριε;

Ή απλά το γυάλινο μου σπίτι 

Θα γίνει θρύψαλα κάποια στιγμή;

Γιατί έχω αρχίσει να κουράζομαι.

Και το προσπάθησα, αλήθεια, το προσπάθησα

Δεν λέω ψέματα, κύριε

Πολύ προσπάθησα, ίσως με λάθους τρόπους, αλλά τουλάχιστον προσπάθησα

Και προσπάθησα να διώξω και τους δαίμονες μου, κύριε

Αλλά η μουσική τους αρέσει εδώ

Και η μπύρα είναι φθηνή.

Και αν τελικά φύγω μόνος, αν φύγω

Χωρίς εκείνο το χέρι

Που περιμένω τόσο καιρό;

Και αν η ζωή μου δεν γίνει

Όπως την φαντάζομαι

Αλλά όπως την φαντάζεται

Κάποιος άλλος;

Λέω ακόμα, ακόμα

Λίγο

Αλλά για πόσο;

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

 

Εγώ και 

Εσύ, ξαπλωμένοι, αγκαλιά με ένα

Βιβλίο ανάμεσα στα

Ιδρωμενα χέρια.

Εγώ και

Εσύ, γράφω ηλίθια κείμενα και δεν ξέρω τι κάνω με την ζωή μου, αλλά

Εκείνη τη στιγμή 

Τίποτα.

Γιατί είναι από εκείνες τις στιγμές 

Που η στιγμή μετράει.

Το ηλιοβασίλεμα μόλις που φαίνεται 

Σε λίγο θα είναι νύχτα, αστέρια θα εμφανιστούν και το φεγγάρι

Θα λάμπει, θα λάμπει πάνω 

Στα πρόσωπα μας, θα λάμψει μέσα 

Στις καρδιές μας, θα είμαστε 

Εγώ και 

Εσύ

Και κανένας αλλος.

Η μαγεία της στιγμής

Και τίποτα 

Άλλο

Γύρω μας.

Μονάχα δύο 

Που εκείνη τη στιγμή

Θα είναι

Ένα.

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)