Ναι, είναι εκπληκτικό!

Πώς τα κατάφερες

Να έχεις τέτοια επιτυχία, τέτοια απήχηση;

Αλήθεια, πως;

Και μας το τρίβεις και στην μούρη, ε;

Ααα, για να γίνουμε και εμείς καλύτεροι, όπως Εσύ;

Ναι, ναι, η επιτυχία πουλάει.

Αλήθεια, όμως, για πες

Πόσες φορές έκλαψες μέσα σε σκοτεινά δωμάτια;

Πόσες φορές σκέφτηκες να δώσεις ένα τέλος σε όλα;

Πόσες φορές ένιωσες πως τα πάντα είναι εναντίον σου;

Πόσες φορές σε υποτίμησαν και σε έκαναν να νιώθεις

Πώς είσαι ένα τίποτα, πως δεν αξίζεις τίποτα

Απλά επειδή ήσουν αυτό που ήσουν;

Πόσες φορές σκέφτηκες να τα παρατήσεις

Και πόσες είπες, άντε, πάμε μια ακόμη και ό,τι γίνει;

Πες μας, πόσους κατάφερες να ξεγελάσεις;

Πόσους πήρες με το μέρος σου;

Νομίζεις πως ξέρεις

Τι σημαίνει επιτυχία, τι σημαίνει αποτυχία

Αλλά πόσες φορές πέθανες

Και πόσες φορές αναστήθηκες;

....

Συγγνώμη, δεν το ήθελα

Ο Tom Waits φταίει.

Κάνε ότι θέλεις, μωρέ.

Στην τελική

Όλοι θα έχουμε

Την ίδια κατάληξη.

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

«Θα ήθελα ένα τζιν με τόνικ. Και μια βότκα με χυμό πορτοκάλι, περιμένω παρέα, ευχαριστώ!»
Είχα φτάσει πρώτος και την περίμενα. Ήταν το δεύτερο ραντεβού που θα βγαίναμε. Είχα καλή διάθεση, γιατί από τη στιγμή που ξύπνησα, περίμενα να φτάσει το βράδυ για να την δω. Το όνομα της, Μαρία. Κοινό, αλλά εκείνη ήταν διαφορετική. Δηλαδή, ένιωθα πως ήταν διαφορετική από τις άλλες κοπέλες με τις οποίες είχα βγει. Γιατί, παρόλο που μιλούσαμε μόλις ένα μήνα και είχαμε βγει μόνο μια φορά, υπήρχε το κάτι παραπάνω, κάτι το ιδιαίτερο μεταξύ μας, μια σύνδεση ωραία. Έτσι ένιωθα, δηλαδή.

Πήρα την πρωτοβουλία να παραγγείλω το ποτό της. Είχα φτάσει δέκα λεπτά νωρίτερα, αλλά δεν με πείραζε. Ίσα-ίσα, θα είχα και λίγο χρόνο να πάρω βαθιές ανάσες και να ηρεμήσω. Γιατί, η αλήθεια ήταν πως μονάχα η σκέψη της, το οτι μιλούσαμε, το οτι θα ερχόταν, όλα, όλα, με ταρακουνούσαν λίγο, δημιουργούσαν κάτι όμορφο και πρωτόγνωρο μέσα μου. Δεν ήμουν ερωτευμένος ή κάτι τέτοιο, απλά αρκετά ενθουσιασμένος που επιτέλους βρήκα μια κοπέλα εντάξει. Ίσως να έφταιγε που ήμουν για πάρα πολύ καιρό μόνος. Όπως και να 'χε, έπρεπε να αδειάσω το μυαλό μου από χαζές σκέψεις και να συγκεντρωθώ.

Πήγε εννιά. Η ώρα του ραντεβού. Ακόμα μόνος. Ήπια το ποτό μου και ζήτησα δεύτερο.

Πέρασε άλλο ένα τέταρτο. Είχα αρχίσει να αγχώνομαι. Τα υπεραναλύεις, σκεφτόμουν, κάτι μπορεί να της έτυχε, όχι μην στείλεις μήνυμα, θα έρθει, όλα θα πάνε καλά. Έτσι, πήρα μια βαθιά ανάσα και χαμογέλασα πάλι. Ίσως να είχα αρχίσει να μεθάω, αλλά ποιος ξέρει; Παρήγγειλα τρίτο.

Πέρασε άλλη μισή ώρα. Τα παγάκια στο ποτό της είχαν σχεδόν λιώσει. Της έστειλα μήνυμα, να την ρωτήσω αν ήταν όλα καλά, γιατί πλέον ανησυχούσα για την ίδια, μην τυχόν έπαθε τίποτα.
Το μήνυμα στάλθηκε. Το μήνυμα παραδόθηκε.

Πέρασε μια ώρα από τη στιγμή που κάθισα. Το μήνυμα δεν διαβάστηκε. Τα παγάκια είχαν πια λιώσει. Έκανα νόημα στη σερβιτόρα. Πλήρωσα. Κοίταξα το ποτήρι της Μαρίας. Εφόσον το πλήρωσα, ας μην πάει χαμένο, παιδάκια στην Αφρική δεν έχουν να πιούνε καν νερό, σκέφτηκα. Το κατέβασα με τη μια. Σηκώθηκα και έφυγα. Με τα χέρια στις τσέπες, τα ακουστικά στα αυτιά και την καρδιά, για άλλη μια φορά, σμπαράλια. 

- Yesterday, Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

 

Κρατάς μέσα σου

Κρυφό, επτασφράγιστο μυστικό

Όλο αυτό τον πόνο

Όλη αυτή την οργή

Όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα

Και τελικά

Τι καταλαβαίνεις;

Αν δεν μπορείς να είσαι

Τουλάχιστον δημιουργικός με αυτά

Ή να τα εξωτερίκευσεις κάπως εντάξει

Χωρίς να προκαλέσεις κακό

Σε σένα ή/και στους γύρω σου

Μονο κακό σου κάνουν.

Και φαίνεται το αποτέλεσμα τους

Στα μάτια σου, όσο και να ξεγελάς όλο τον κόσμο

Δεν ξεγελάς τον καθρέφτη.

Και το σκοτάδι

Σε καλύπτει όλο και περισσότερο

Και θα συνεχίζει να σε καλύπτει.

Και είναι κρίμα, γιατί

Έχεις τόσο φως μέσα σου

Να νιώσεις, να δείξεις

Είναι πραγματικά

Κρίμα...

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

 ... και το πρόσωπο σου έλαμπε

από χαρά, το πρόσωπο σου

για λίγο έχασε την σκοτείνια του, έμοιαζε

λες και έγινες πάλι παιδί.

και εγώ χάρηκα με

την χαρά σου, λες και ήταν

δικιά μου, λες και σε εμένα

χαμογέλασε η θεά τύχη, λες και η ζωή η ίδια

με ευλόγησε επιτέλους.

και έτσι πρέπει να γίνεται.

να χαίρεσαι με την χαρά

των δικών σου ανθρώπων

να μην την ζηλεύεις με κακό τρόπο

να μην προσπαθείς να την μειώσεις

να μην είσαι μαλάκας, με λίγα λόγια.

γιατί όταν νικάνε οι δικοί σου άνθρωποι

νικάς αυτοματα και εσύ.

και είναι ευλογία

όταν σημειώνετε μικρές ή μεγάλες νίκες

σε αυτό το καρναβάλι

που ονομάσαμε ζωή

και πρέπει να φτάσουμε κάπως

μέχρι το τελευταίο της

νούμερο.

-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

 

Υπάρχουν μέρες όπως κάποιες Κυριακές

Που δεν κάνω απολύτως

Τίποτα.

Ξυπνάω το μεσημέρι, ξαπλώνω στο κρεβάτι για ώρα

Και μετά σηκώνομαι, κάθομαι στο laptop

Και βλέπω σειρές, ακούω μουσική, χαζεύω, διαβάζω, ίσως να γράψω και τίποτα, αλλά

Σε γενικές γραμμές

Δεν κάνω κάτι.

Είναι σα να μπαίνω στην μπρίζα και να φορτίζω τις μπαταρίες μου

Μακριά από τους ανθρώπους, μακριά από όλα

Αν δεν χρειαζόταν να μιλήσω καθόλου κιόλας

Θα ήταν ιδανική μέρα.

Αλλά κάποιες φορές με ενοχλεί κάτι

Στο κεφάλι, μια φωνή, σα να λέει πως

Χαραμίζω άλλη μια μέρα, δεν κάνω κάτι ουσιαστικό

Πώς δεν είναι κατάσταση αυτή στην ηλικία που είμαι και πως πρέπει

Να μην είμαι τόσο τεμπέλης

Πώς έτσι προκοπή δεν θα δω.

Και εγώ αγχώνομαι για λίγο, με πιάνει μια ανησυχία

Αλλά μετά χαλαρώνω.

Όχι, της απαντάω, δεν πειράζει.

Ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται τέτοιες μέρες

Που να μην κάνει

Απολύτως

Τίποτα.

Ο καθένας χρειάζεται

Τον δικό του ατομικό

Παράδεισο.

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

Έχω έναν τρομερό πονοκέφαλο 

Ξεκινάει από ψηλά, ανάμεσα από τα μάτια 

Πιάνει όλο το κεφάλι 

Και πηγαίνει μέχρι κάτω 

Στις πατούσες.

Ακόμα, πιάνει όλο το σώμα και μερικές φορές

Την ψυχή.

Χρόνια με τυραννάει και

Δεν λέει να φύγει.

Σα να μην του αρκεί

Που έχω πονέσει τόσο

Σα να θέλει και άλλο, και άλλο, και άλλο....

Έχω έναν πονοκέφαλο 

Ούτε θυμάμαι πότε ξεκίνησε 

Και ούτε ξέρω πότε θα σταματήσει

Και αν θα σταματήσει.

Και κανένα χάπι δεν τον νικάει 

Καμία εξάρτηση δεν τον νικάει

Είναι λες και ήρθε

Για να μείνει

Για πάντα.

Ας είναι...

Ελπίζω τουλάχιστον εσύ

Να μην βασανίζεσαι

Από αυτόν.

- Θεό

δωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)