... και το πρόσωπο σου έλαμπε

από χαρά, το πρόσωπο σου

για λίγο έχασε την σκοτείνια του, έμοιαζε

λες και έγινες πάλι παιδί.

και εγώ χάρηκα με

την χαρά σου, λες και ήταν

δικιά μου, λες και σε εμένα

χαμογέλασε η θεά τύχη, λες και η ζωή η ίδια

με ευλόγησε επιτέλους.

και έτσι πρέπει να γίνεται.

να χαίρεσαι με την χαρά

των δικών σου ανθρώπων

να μην την ζηλεύεις με κακό τρόπο

να μην προσπαθείς να την μειώσεις

να μην είσαι μαλάκας, με λίγα λόγια.

γιατί όταν νικάνε οι δικοί σου άνθρωποι

νικάς αυτοματα και εσύ.

και είναι ευλογία

όταν σημειώνετε μικρές ή μεγάλες νίκες

σε αυτό το καρναβάλι

που ονομάσαμε ζωή

και πρέπει να φτάσουμε κάπως

μέχρι το τελευταίο της

νούμερο.

-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)