Θα αξίζει

Μια ζωή γεμάτη με υποθετικά σενάρια

Οι κατάλληλες συγκυρίες για έναν ακατάλληλο άνθρωπο
Θεσσαλονίκη ,Κοζάνη ,όπου με ξεβράσει τελοσπάντων
Δυσκολεύονται με καταλάβουν
Δεν τους αδικώ
Και γω
Και αυτούς και εμένα
Κυρίως εμένα
Μα και αυτοί δεν πάνε πίσω συνήθως.
Ανακάλυψα κατά τύχη το μέσο για να με διευκολύνω
Και με αυτό εκφράστηκα, ωρίμασα, γέμισα

Ανέβηκα πάνω του και καβάλησα την τρικυμία του μυαλού και της καρδιάς μου
Το βάπτισα πάθος και έτσι πορεύομαι
Τώρα έχω σχέδια μεγαλεπήβολα
Μα τα φτερά βαραίνουν την ήδη επιβαρυμένη πλάτη μου
Δεν προσπαθώ να πείσω κανένα
Μονάχα τους θεούς πως αξίζω μια καλύτερη ευκαιρία
Θα ήθελα να έχω απαντήσεις για τα μεγάλα ερωτήματα
Προς το παρόν, προσπαθώ να-

Ξέχνα το.
Ένας κόσμος γεμάτος εκπλήξεις
Και η μεγαλύτερη είναι
Που έφτασα ως εδώ
Πώς έφτασα ως εδώ
                                        Λίγο ακόμη
                 Λίγο περισσότερο
Να αξίζει τουλάχιστον
                                           Θα αξίζει.

- Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος

Η αύρα που εκπέμπεις

Είναι η αύρα που εκπέμπεις
Σε κυνηγάει
Σε στιγματίζει δίχως να το ξέρεις
Μπορεί να νομίζεις πως την εξάλειψες
Μα θα τρέχει ξοπίσω σου.
Είναι αόρατη
Υποβαθμίζει επιθυμίες και πράξεις σου
Θα την εκπέμπεις στους γύρω σου
Είσαι ότι δείχνεις μα όχι πάντα
Γιατί αυτό που φαίνεται συνήθως
Είναι μια ρωγμή από την υπόσταση σου
Οι γύρω σου τη μυρίζονται
Έτσι σχηματίζουν μια εικόνα
Για εσένα.
Και θέλεις να το αλλάξεις
Και ξέρεις πως είσαι πιο πολλά
Από όσα ο καθρέπτης αντανακλά
Μα η μυρωδιά σου δεν ξεπλένεται εύκολα
Όσο και αν ματώσει το κορμί σου από το τρίψιμο του σφουγγαριού
Οι σταγόνες πέφτουν,οι σταγόνες πέφτουν
Μην τους παρακαλάς να μυρίσουν τον πραγματικό σου εαυτό
Γιατί αν δεν φαίνεται συνήθως
Είναι επειδή ακόμη έχεις δρόμο
Μονάχα οι εκλάμψεις δεν είναι αρκετές
Η πορεία προς την αποκάλυψη είναι βάναυση.
Η αύρα που εκπέμπεις όμως είναι
Ο πραγματικός σου εαυτός
Ή έστω ένας που θεωρείς πως εγκατέλειψες
Πως να εγκαταλείψεις κάτι που κουβαλούσες τόσο καιρό;
Μην ζηλεύεις τις αύρες των άλλων
Να γίνεις άρωμα μοναδικό
Να γίνεις άρωμα εκπληκτικό
Και ας μείνει λίγη μπόχα
Τα πιο ωραία αρώματα είναι τεχνητά
Χημικές ουσίες, κάτι κοινό, εμπορικό
Αλλά εσύ είσαι εσύ
Να έχεις μια αύρα μοναδική
Να την ραφινάρεις
Κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς
Γιατί μπορείς να κάνεις το καλύτερο
Και ας βουλώνουν τα ρουθούνια σου μερικές φορές
Και ας κάνουν οι αναθυμιάσεις τα μάτια σου να δακρύζουν
Είναι η αύρα που εκπέμπεις
Είσαι η αύρα που εκπέμπεις
Μην το ξεχνάς αυτό ποτέ.

- Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος

Βαλς χαοτικό

Μεταξύ του τι είχες και τι θα μπορούσες να έχεις
Μεταξύ της ύπαρξης και της ανυπαρξίας
Μεταξύ αυτού που είσαι και εκείνου που θα ήσουν

Μια μητέρα σκοτώνει το παιδί της από τη στιγμή που αυτό γεννιέται
Και το αφήνει να περιφέρεται
Ένας ηλικιωμένος χαϊδεύει νοσταλγικά μια παλιά φωτογραφία του
Και θρηνεί τη χαμένη νιότη του

Δεν μας χρειάζονται νέοι άνθρωποι
Που ανακυκλώνουν παλιές ιδέες
Έχουμε ανάγκη από κάτι διαφορετικό
Μα σπάνια του επιτρέπουν να ανθισει
Και ο τροχός όλο και γυρίζει
Μέχρι που κοντεύει να σπάσει
Οι τεχνίτες τον επιδιορθώνουν
Τανάπαλιν

Μεταξύ δύο εννοιών αντιφατικών
Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας
Μεταξύ της ύπαρξης και της ανυπαρξίας
Μέσα στο πανδαιμόνιο του παραλόγου

Μόνος σου
Και ολόκληρη η Γη αντίπαλη
Μαζί του πότε
Γιατί φοβάσαι
Δεν σε αδικεί κανείς
Μια νύχτα σιωπηλή την πάτησες
Και τώρα ύψωσες τα τείχη τόσο ψηλά
Τώρα φοβάσαι να ανάψεις το καλοριφέρ
Και φτάνει η στιγμή που το μετανιώνεις
Θα είναι αργά
Δεν είναι σωστό αυτό που λένε
Πως ποτέ δεν είναι αργά
Πολλές φορές είναι αργά
Ακόμη και αν αφήσεις την ελπίδα να σιγοκαίει
Αλλά ποτέ δεν μπορείς να είσαι  απόλυτα σίγουρος

Τότε υπάρχεις
Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας
Μεταξύ του τι είχες και τι θα μπορούσες να έχεις
Μεταξύ αυτού που είσαι και εκείνου που θα μπορούσες να είσαι

Κανείς δεν θα σε προσέξει αν δεν μιλάς
Μην παραπονιέσαι μετά
Μην κάνεις τον ανήξερο
Ο κόσμος σου άνηκε και εσύ τρυπήσεις τα χέρια σου
Και ύστερα απόρησες που όλα σου γλιστρούσαν

Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας
Μεταξύ εκείνου που είχες και εκείνου που θα μπορούσες να έχεις
Μεταξύ της ύπαρξης και της ανυπαρξίας

Mercy, mercy Mr. Persy
Mercy, mercy My Lords
I cant stand this life
I offer you my mind to calm it
Show me some mercy

Μεταξύ όλων των εννοιών
Εκεί υπάρχεις
Μέσα σε μια κλεψύδρα
Περιποιήσου την συχνά
Μην βρωμίσει αναπάντεχα
Και δεν το πάρεις χαμπάρι
Και η ζημιά θα έχει γίνει
Και θα είναι πολύ αργά
Δεν πονάει πολύ όταν συνειδητοποιείς πως
Θα μπορούσες να έχεις χειριστεί διαφορετικά τα πράγματα
Και απλά δεν το έκανες;

- Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος

Εγώ δεν είμαι...

Εγώ δεν είμαι τίποτα
Ειμαι μια σταγόνα αίμα που προσπαθεί να την ξεράνει ο ήλιος
Είμαι ενα βουνό που οι πλαγιές του είναι γεμάτες με ποτάμια από δάκρυα
Είμαι ένας ήλιος υπέρλαμπρος πάνω από το αχανές έρεβος
Είμαι μια στιγμή σιωπής ανάμεσα στην τόση βαβούρα
Είμαι ένα μάτι που μέσα του φιλοξενεί μυριάδες κόρες
Είμαι ένα αυτί ανοιχτό που δέχεται λόγια κατά συρροή και τα επεξεργάζεται
Είμαι ένα πουλί πάνω σε σύρμα και η βροχή μου μουσκεύει τα φτερά
Είμαι ένας πλανόδιος πωλητής συναισθημάτων και στιγμών
Είμαι ένας μαραθονοδρόμος που ξεχάστηκε στο διαλλειμά του
Είμαι όλα εκείνα που ακούς στο κεφάλι σου κάποιες στιγμές και δεν τα δίνεις σημασία
Ή δεν θες να τους δώσεις την απαραίτητη σημασία
Είμαι ένα παγόβουνο του οποίου παρατηρείς μονάχα την κορυφή
Για να δεις το κάτω πρέπει να έχεις όρεξη και υπομονή
Είμαι ένα πεφταστέρι μα όχι νεκρός, κάνε μια ευχή και ίσως πραγματοποιηθεί
Είμαι η ζωή που δεν έζησα ακόμη
Είμαι εσύ σε μια άλλη εκδοχή του εαυτού σου
Είμαι μια χοάνη συναισθημάτων παιδικών
Είμαι ένα θλιμμενο ηλιοβασίλεμα που γυρνάει συχνά την πλάτη του στην αυγή
Εγώ δεν είμαι τίποτα
Μην με πιστεύεις
Τελικά είμαι κάτι
Σε έναν κόσμο που
Δώσαμε αξία στο τίποτα
Είμαι κάτι
Πολλά περισσότερα από το τίποτα
Είμαι κάτι
Σε έναν κόσμο που δοξάζει το τίποτα
Είσαι και εσύ κάτι
Σε έναν κόσμο που σε έκανε
Να πιστεύεις πως
Είσαι ένα τίποτα.

- Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος

Τα φαινόμενα μου απατούν

Όταν είπα κάποτε πως θα αρχίσω
Να αγαπάω περισσότερο τον εαυτό μου
Το εννοούσα
Έτσι έκανα, λίγο-λίγο, κάθε μέρα
Και του ορκίστηκα πως
Θα τον αποκαλύπτω πιο συχνά .
Γνωρίζω τα ελλατωματα μου
Έχω μια ιδέα από πού πηγάζουν
Και προσπαθώ να τα ελλατώσω
Όσα κόμπλεξ και ανασφάλειες έχω
Να τα αφήσω στην άκρη γιατί
Πλήγωσα και απογοήτευσα λόγω αυτών
Κυρίως εμένα
Με πράξεις και λόγια τόσες φορές
Που απλά ευχομουν να ανοίξει η γη να με καταπιεί
Το παιδί που κρυβω μέσα μου αναρριχάται με την βία συχνά
Και άλλοτε είναι για καλό , άλλοτε για κακό.
Μα ξέρω πως εχω μια καρδιά από χρυσό
Πως όση κακία και μίσος και αν κρύβω για αυτόν τον κόσμο
Και τους ανθρώπους του
Όσο και αν έχω πληγωθεί
Όσα σκατά και αν έχω φάει
Επειδή ήμουν αυτός που ήμουν
Και τους άφησα κάνουν το παιχνίδι τους
Ευχαριστημένοι που νίκησαν
Ποτέ δεν έγινα σαν τους άλλους
Ποτέ δεν προχώρησα σε άσκοπες γενικεύσεις
Ποτέ δεν επέλεξα τον εύκολο δρόμο
Πάντα έβλεπα το καλό και δικαιολογούσα
Πάντα έδινα πολλές δεύτερες ευκαιρίες
Πάντα ήμουν με την πλευρά των ηττημένων
Διατεθειμένος να βοηθήσω όποιον έχει πραγματικά ανάγκη.
Εύκολα με παρεξηγεί κάποιος
Γιατί είμαι ένα παγόβουνο
Και αν δεν με αντέξει τελικά
Ή ψάχνει κάτι πιο βολικό
Που να λέει μονάχα αυτό που θέλει να ακούσει
Και ποτέ κάτι άσχημο, ακόμη και για πλάκα
Ή φοράει παρωπίδες, βλέποντας μόνο το δένδρο
Η πόρτα είναι ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα.
Δύσκολα προσπαθούμε να αλλάξουμε τα όσα μας πειράζουν
Γιατί ήμαστε αδύναμοι και εγωιστές
Πώς να αφήσουμε πίσω μας πράγματα που τα κουβαλάμε πάνω μας τόσο καιρό
Και ας μας τρώνε, ας μας καίνε;
Δεν λέω να πάρουμε τη ζωή στην πλάκα
Μα  στα χέρια μας όσο γίνεται πιο νωρίς
Και τους δαίμονες μας μαζί
Και να τους εξηγήσουμε πως
Κουμάντο εμείς κάνουμε εδώ, όχι αυτοί.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου
Συνειδητοποίησα πως όντως
Είμαι από τα καλύτερα κουμάσια εκεί έξω
Με τις δικές του παραξενιές να το επισκιάζουν
Έχω πολλά να προσφέρω
Σε αυτόν τον άγριο κόσμο
Που υπάρχει έλλειψη από ανθρώπους σαν και εμένα.
Συγχώρεσε με αν σε φόβησα
Ξέρεις πως δεν το ήθελα
Διάλεξε τον εύκολο δρόμο , άντε
Πλέον ξέρω πότε σφάλλω πραγματικά και τελείως
Δεν ντρέπομαι πια τόσο
Δεν με τρώνε οι τύψεις και οι ενοχές τόσο
Δεν με σιχαίνομαι πια όπως άλλοτε
Ξέρω πως δεν είμαι ίδιος με τους άλλους
Εσύ επέλεξες να με δεις έτσι
Για να το κάνεις πιο εύκολο για εσένα
Αν με θεωρούσες όσο σημαντικό υποστήριζες
Δεν θα συμπεριφερόσουν έτσι
Θα με καταλάβαινες
Ή μήπως ήταν απλά λόγια του αέρα
Ή ήμουν αρκετά κάφρος για εσένα;
Πάω στοίχημα πως όταν δεις τι πραγματικά συμβαίνει εκεί έξω
Έχοντας κλειστεί στο καβούκι σου
Θα μετανιώσεις οικτρά
Που δεν προσπαθησες αρκετά να με κρατήσεις
Και δεν με άφησες να σε βοηθήσω όσο μπορούσα με τον τρόπο μου
Σε ευχαριστώ που μου δείχνεις τον δρόμο
Να ξέρω σε ποια βραχάκια να πατήσω την άλλη φορα
Για να μην κοντέψω να πνιγώ.
Εαυτέ μου δεν ήμαστε για όλους
Και εσύ ανήκεις μόνο σε εμένα
Ανήκεις μόνο σε εμένα
Και σε αυτό τον παλαβό κόσμο.

- Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος