Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2024

Περασμένες ζωές (3)

 


Πολύ κόσμο έχει ρε!
Εγώ είπα να πιούμε άλλη μια μπύρα και μετά... Τέλος πάντων, προχώρα τώρα!
Κάνοντας χώρο ανάμεσα από μερικούς ανθρώπους, έφτασαν στο μπαρ, έδωσαν τα χαρτάκια από την είσοδο και παρήγγειλαν. Ο Δημήτρης πήρε μια βότκα πορτοκάλι και ο φίλος του, ο Βασίλης, ένα τζιν με τόνικ. Μετά, προχώρησαν λίγο πιο πέρα, πίσω από το μπούγιο, όπου ήταν κάπως άνετα. Στάθηκαν δίπλα σε μια κολώνα. Είχε βραδιά ντίσκο στο 8Ball. Ο Βασίλης κουνιόταν ρυθμικά, με το ποτήρι στο χέρι και το ίδιο έκανε και ο Δημήτρης. Τους άρεσε εκείνη η μουσική, εκείνη η ατμόσφαιρα.
Κάμπος, ε Μήτσο; είπε ο Δημήτρης, σκύβοντας στο αυτί του Βασίλη, για να τον ακούσει.
Γάμησε τα! Αυτό δεν γίνεται συνήθως; είπε ο Δημήτρης, σκύβοντας επίσης, για να ακουστεί.
Γιατί ρε; Την προηγούμενη Τετάρτη είχε περισσότερες γυναίκες!
Και τι κάναμε; Τίποτα!
Μην είσαι απαισιόδοξος, ρε! Μπορεί να βρεθεί καμία σήμερα να ζευγαρώσετε!
Έτσι πως πάει, θα ζευγαρώσω μαζί σου στο τέλος!
Δεν θα σε χαλούσε!
Γέλασαν. Κάποια στιγμή, τα ποτήρια άδειασαν και ο Δημήτρης πήγε να πάρει την επόμενη γύρα. Δίπλα από το μπαρ, μια κοπέλα λικνιζόταν μόνη της. Στα μάτια του Δημήτρη ήταν πολύ ωραία. Θα πάω να της μιλήσω, κάτσε, όχι ακόμα, θα πάρω τα ποτά και μετά, ναι, δεν χάλασε ο κόσμος, σκέφτηκε. Όταν πήρε τα γεμάτα ποτήρια και γύρισε προς το μέρος της, την είδε να μιλάει στο αυτί ενός τυπά. Ο Δημήτρης δάγκωσε το κάτω χείλος, μειδίασε και πήγε πάλι στον Βασίλη.
Άντε ρε! Τι έκανες τόση ώρα; 
Φασωνόμουν! Είχε κόσμο ρε!
Άστα αυτά! Τσέκαρε εκεί, εκείνες τις δύο...πως σου φαίνονται;
Που;
Τρεις η ώρα...διακριτικά...
Ο Δημήτρης κοίταξε εκεί που έδειχνε ο Βασίλης και έμεινε ανέκφραστος για να μην προδοθεί.
Ωραίες είναι!
Πάμε να μιλήσουμε;
Και τι να πούμε; 
Την προπαίδεια! Είσαι βλάκας; Να ανοίξουμε κουβέντα.
Λες;
Τι έχουμε να χάσουμε;
Περίμενε να πιώ κάνα δυο γουλιές ακόμα...
Την ίδια ώρα, σε ένα άλλο σημείο της πόλης, τρεις φίλες πίνουν κρασί στο σπίτι της μιας και γελάνε.
Και για πες, μωρή Αλίκη, πως πάει με τον Θεόφιλο; λέει η μια φίλη, η Ελένη.
Αχ! Είναι τόσο καλός! 
Πως είπες οτι σε φωνάζει;
Αλικάκι! Και όταν είμαστε μαζί, μου χαϊδεύει τα μάγουλα και χαμογελάει, λέγοντάς το. Λέει πως έχω το πιο απαλό δέρμα που έχει αγγίξει.
Μόνο τα μάγουλα έχει αγγίξει;
ΕΙΡΗΝΗ!ΝΤΡΟΠΗ! φώναξε η Αλίκη και τα μάγουλά της κοκκίνισαν.
Πάντως φαίνεται καλύτερος από τον προηγούμενο. Εκείνος ήταν μαλάκας! Άκου εκεί να σταματήσει να σου μιλάει χωρίς λόγο! λέει η τρίτη φίλη, η Μαρία.
Η Αλίκη χαμογελάει. Έχει περάσει πια ο καιρός από τότε και είναι ξανά χαρούμενη. Το έβαλε στόχο: δεν θα αφήσει τα αρνητικά συναισθήματα να την ρίξουν.
Έτσι είναι! Ο Θεόφιλος μου είναι πολύ καλός! 
Είσαι ερωτευμένη μαζί του; ρωτάει η Ειρήνη. Η Αλίκη το σκέφτεται λίγο.
Είναι πολύ νωρίς ακόμη για κάτι τέτοιο. Περνάμε όμορφα και αυτό μετράει για την ώρα. Δεν θέλω να φάω πάλι τα μούτρα μου.
Και πολύ καλά κάνεις, φιλενάδα! Στο Αλικάκι μας!
Τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους και συνεχίζουν να μιλάνε.
Ο Δημήτρης έφυγε από το 8Ball μεθυσμένος, έχοντας καταφέρει να μιλήσει σε μια κοπέλα για μερικά λεπτά, μέχρι εκείνη να του αποκαλύψει πως είναι λεσβία, νιώθοντας εκείνο το κενό του να κοιμηθεί για άλλη μια φορά μόνος. Η Αλίκη έκανε κεφάλι από το κρασί και μίλησε καμιά ώρα στο τηλέφωνο με τον Θεόφιλο, πέφτοντας για ύπνο γεμάτη. Και αυτή η αντίθεση, αυτή η παράλληλη διακύμανση στον ψυχισμό τους, εκείνο το βράδυ ήταν ένα ακόμα βήμα για να συναντηθούν, τελικά.


-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

όχι, εσύ

 όχι, εσύ σκούπισε τα μάτια σου. μην απορροφάς άλλο τους κραδασμούς γιατί κάποια στιγμή θα ανοίξεις στα δύο και δύσκολα να κολλήσεις πάλι. ό...