Πες μου, για πόσο ακόμα

Θα συνεχίσουμε;

Σε ρώτησα τότε αν μπορώ να έρθω μαζί σου

Αλλά τώρα δεν κουράστηκες;

Το μπουκάλι κοντεύει να τελειώσει,

Τι θα μας δίνει δύναμη μετά;

Βλέπω τα λυσσασμένα σκυλιά να καραδοκούν

Και τα ανακόντα να ανυπομονούν.

Πες μου, δεν βαρέθηκες

Τόσο καιρό;

Μοιάζει σα να κάνουμε 

Κύκλους, κύκλους, κύκλους.

Σε πειράζει τουλάχιστον-, άκουσε με, τουλάχιστον για λίγο, να

Ξαπλώσουμε;

Άλλωστε εκεί που πάμε δεν μας περιμένει κανείς και δεν ξέρουμε και αν θα βρούμε κάτι, κάτι τέτοιο δεν μου είχες πει;

Άντε, πάμε τώρα και όπου μας βγάλει.

Πες μου, δεν ξεχνάς

Να ποτίζεις τα φυτά, έτσι;

Εκείνες τις δυο γλάστρες, λέω,

Που κρύβεις μέσα στην τσέπη σου,

Νομίζεις δεν τις είδα;

Γιατί αν ξεραθούν, 

Ίσως χαθεί όλη η ομορφιά

Και, ίσως έτσι, η ελπίδα μας να φτάσουμε

Εκεί.

Άντε, πάμε τώρα...

Πάμε τώρα και όπου

Μας βγάλει.

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)