Πέρασε πια, πάει, μην μουρμουρίζεις άλλο.

Πάει, αφήσαμε 

Ένα μέρος της ζωής μας

Να φύγει

Έτσι.

Επίτηδες ή καταλάθος, δεν έχει σημασία.

Και ο λειψός εαυτός μας κλαίει τωρα

Στο μπάνιο, σε εμβρυϊκή στάση

Με το νερό να τρέχει πάνω του.

Αλλά είμαστε παραπάνω από τις πράξεις μας

Και ζητάμε περισσότερα 

Και αυτό φαίνεται στα μάτια μας.

Να ανοίξουμε επιτέλους μια πόρτα 

Που θα μας οδηγήσει στη ζωή που πραγματικά

Αξίζουμε

Και 

Θέλουμε.

Μα για την ώρα τα χερούλια γλιστράνε ή είναι ανύπαρκτα.

Θα δραπετεύσουμε όπως και να 'χει, αυτό να θυμάσαι.

Υπομονή.

Χαμογέλα, θυμήσου πως υπάρχει ακόμα ελπίδα

Στο τέλος του ουράνιου τόξου.

Σφίξε τα δόντια σου μέχρι να βγει αίμα.

Όλα θα τελειώσουν κάποια στιγμή Τουλάχιστον 

Ας μην τελειώσουν

Μάταια.

Ακόμα και αν φύγουμε παραπονεμένοι

Να λέμε τουλάχιστον πως δεν φύγαμε

Μάταια.

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)