Βρέχει έξω, φυσάει πολύ και έχει κρύο.

Πες μου, προς τα πού να κοιτάξω;

Αν περάσεις από εδώ δεν θέλω σε χάσω.

Τι ώρα θα φτάσεις;

Γιατί τα χέρια μου έχουν πιαστεί τόσο καιρό ανοιχτά

Να σε περιμένουν- 

Αλλά θα τα έχω έτσι για λίγο ακόμα.

Που είσαι;

Κουράστηκα και βράχηκα και 

Κρύωσα και μπήκα μέσα τώρα.

Ένα περιστέρι κουρνιάζει μόνο του έξω, σε μια κολώνα πάνω

Άνθρωποι περπατάνε και βρέχονται γιατί δεν έχουν ομπρέλα.

Να ψάξεις μέσα, εντάξει;

Όχι έξω, μέσα.

Έχω αφήσει και τη μουσική να παίζει.

Θα σου αρέσει πιστεύω εδώ , μόνο πες μου

Που είσαι;

Όχι τίποτα άλλο 

Φοβάμαι μην φυσήξει πολύ

Και σαν κακός λύκος καταφέρει τελικά

Να ρίξει το σπίτι αυτό, παρόλο που είναι από πέτρα χτισμένο

Και αναγκαστώ να φύγω.

Έλα τώρα όσο είναι καιρός.

Έλα τώρα-

Που είσαι;

Βρέχει και φυσάει έξω

Και είναι κρίμα 

Ένα τόσο μεγάλο και ζεστό σπίτι

Να είναι άδειο.

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)