Ακόμα και τα φώτα της πόλης φαίνονται κουρασμένα.

Περπατάω.

Βράδυ.

Αναρωτιέμαι,

Πόσο καιρό έχω να δω 

Το ξημέρωμα;

Πολύ, πάρα πολύ, ξενέρωμα.

Δεν γίνεται αλλιώς, η δουλειά...

Και στο μεταξύ κάτι ετοιμάζεται, συνέχεια κάτι ετοιμάζεται

Και μοιάζει σα να μένει σε αυτό το σημείο,

Σαν το παρόν που μας προετοιμάζει συνέχεια για ένα μέλλον αβέβαιο.

Και ακόμα και τα βλέμματα των ανθρώπων φαίνονται

Κουρασμένα.

Γύρισα σπίτι.

Κάθομαι στην καρέκλα

Και κάτι ετοιμάζω.

Μέχρι και η καρέκλα

Φαίνεται να κουράστηκε

Που κάθομαι πάνω της συνέχεια.

Το μαξιλάρι μου...

Κουράστηκες να ακουμπάω το κεφάλι μου πάνω σου;

Μέχρι η φαντασία να σπάσει το φράγμα

Και να κάνει όσα ονειρεύομαι

Πραγματικότητα

Δεν έχεις άλλη επιλογή, δυστυχώς.

Μέχρι τότε,

Κουράγιο.

Γιατί όλα θα μοιάζουν 

Κουρασμένα.

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)