Πολύ θάνατος μέσα σου που δεν τον άξιζες

Και ας έβαλες και εσύ το χεράκι σου.

Πολλές δικαιολογίες που θα μπορούσες να είχες αποφύγει πιο εύκολα 

Αν είχες τη δύναμη να αντιμετωπίσεις πιο συχνά 

Την πραγματικότητα-

Και τώρα θα κοιμόσουν καλύτερα.

Βρήκες μια άσπρη τρίχα στα μαλλιά και πέρασαν αυτόματα μπροστά από τα μάτια σου 

Όλα τα χρόνια που δεν μπορείς 

Να πάρεις πίσω.

Κάτι λίγο από εδώ και κάτι λίγο από εκεί

Δώσανε τροφή στο τέρας που υπάρχει μέσα σου -

Γιατί ακόμα και το λίγο αρκεί.

Και όταν ξυπνάς το πρωί

Κάνεις μια κίνηση, έτσι,για να πιάσεις

Ένα χέρι που δεν υπάρχει,

Για να ακούσεις το όνομα σου να το ψιθυρίζουν δυο χείλη

Που βρίσκονται αλλού-

Γιατι ήταν πιο εύκολο να το φανταστείς.

Και το μεγαλύτερο μαρτύριο δεν είναι

Ο σταυρός 

Πάνω στον οποίο έχεις καρφωθεί-

Είναι που με τον καιρό συνήθισες

Τα καρφιά του

Και τώρα το αίμα στάζει

Γλυκο.

-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)