Κάποτε έγραψα το εξής:

<<Το κάπνισμα σκοτώνει /Γράφει το πακέτο/ Πφφφ /Έχουν δει /Τι κάνει /Ο έρωτας ;
- Οι πεταλούδες ζούνε μια μόνο μέρα.>>

Μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα
Για να σπάσω πλάκα, το ονόμασα
<<Προσπάθεια για μοντέρνα ποίηση,vol.1>>
Και το έβαλα μαζί με πέντε- έξι ακόμη τέτοια
Σε μια συλλογή που δημιούργησα, το Οδοιπορικό.
Την έστειλα σε μερικούς εκδοτικούς
(Με την ελπίδα να με βάλει επιτέλους μέσα στα πράγματα)
και Την μοίρασα σε μερικά κοντινά μου πρόσωπα.
Δεν έλαβα πολλά σχόλια, όμως
Ένα που έλαβα ήταν για το συγκεκριμένο και πως
Ήταν ωραίο.
Και σκέφτομαι μια στο τόσο πως
Αν έγραφα έτσι (σαν και αυτούς)
Τα πράγματα θα πήγαιναν καλύτερα ίσως
Και δεν θα χρειαζόταν να ανησυχώ τόσο,
Η εύκολη λύση,
Αλλά προτιμώ να ταλαιπωρηθώ και άλλο
Να κλάψω και άλλο
Να φάω τα μούτρα μου και άλλο
Να λάμψει το αστέρι μου έστω και αργά
Από το να τα παρατήσω
Και να αρχίσω να γράφω 
(σαν και αυτούς) έτσι.
Γιατί πάνω από όλα
Θέλω να μείνω πιστός στην ψυχή μου
Και να αναδείξω όσο πιο υπέροχα γίνεται
Την ίδια και
Αυτό
Που την έσωσε.

-Ο.Γ.Θ.