Τη σκυτάλη παίρνει ο άλλος εαυτός

Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσει
Το φέρνεις από εδώ, από εκεί
Πάλι πέφτεις στο ίδιο τέλος.
Ποτέ δε θα πάψει
Η ίδια κατάληξη
Η ίδια εκείνη προτού καν ακουστεί
Το μπαμ του πιστολιού.
Δεν έχει πισωγύρισμα
Γιατί το έθεσες σε λειτουργία
Μόνο το κουμπί της αναστολής υπάρχει
Μα ποια η ωφέλεια του;
Αφού όπως και να έχει
Αναστολή σημαίνει παύση για λίγο
Όσο και αν διαρκεί αυτό το λίγο
Δεν θα αλλάξει κάτι
Και θα απομείνεις πάλι μόνος
Να ατενίζεις το ταβάνι
Καθισμένος με πλάτη στον τοίχο
Πάνω στο κρεβάτι που σμίλεψες
Από τα όνειρά σου.
Δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ
Και δεν μπορείς να κάνεις
Πολλά γι'αυτό
Δεν είναι πάντα στο χέρι σου.

- Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος