Καταιγίδα

Μόνοι μας στήνουμε παγίδες στον εαυτό μας
Μόνοι μας πέφτουμε μέσα σε αυτές
Και όλο λέμε θα αλλάξουμε
Ολο λέμε πως τα ίδια λάθη δεν θα επαναληφθούν
Καθώς κοιτάμε τα πρόσωπα των πιο κοντινών μας ανθρώπων
Απογοητευμένα
Γιατί πάλι διαλέξαμε τον δρόμο που φάνταζε σε εμάς πιο σωστός.
Νομίζουμε πως τα έχουμε όλα υπό έλεγχο
Και όταν ο έλεγχος αυτός χαθεί από τα χέρια μας
Θλιβομαστε
Λέμε πως όχι , δεν θα επαναληφθεί
Την ίδια στιγμή βάζουμε την κασέτα ξανά από την αρχή
Και κάθε φορά διορθώνουμε απλα το τέλος
Λίγο-λίγο
Μα το θέμα δεν είναι μόνο η κατάληξη.
Και ας άνοιξες τα μάτια σου, τι σημασία έχει
Εφόσον την όραση σου την εμποδίζουν οι βροχές;
Μα λένε πως μετά την καταιγίδα έρχεται η ηλιοφάνεια
Λάθος
Μετά μπορεί να έρθει χαλάζι
Μπορεί ο ουρανός να είναι πάλι μουντός
Η ηλιοφάνεια δεν έρχεται απευθείας πάντα
Μα είναι σίγουρο πως θα έρθει
Εσύ σε εκείνη τη στιγμή ποντάρεις
Που θα έρθει
Για λίγο περισσότερο
Και την εκτιμάς όσο τίποτα άλλο
Την προσμένεις όσο τίποτα άλλο
Μέχρι να ξαναέρθει η καταιγίδα
Και άντε πάλι από την αρχή.
Μα φαντάζομαι πως και αυτό είναι η ζωή
Ένας κυκεώνας καιρικών φαινομένων
Που αδυνατείς να τα ελέγξεις.
Και αυτό είναι η ζωή
Ένα κεράκι
Που συνεχώς μεγαλώνει
Παρόλο που καίει
Μέχρι να πάψει κάποτε
Από ένα φύσημα
Του Γεροθάνατου.

- Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος