Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2020

Μέχρι να το νιώσω

Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως είναι να νιώθεις μόνος και ας είσαι μαζί με άλλους
Μέχρι να το νιώσω
Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως είναι να βλέπεις το φως ενώ σε περιτριγυρίζει το πηχτό σκοτάδι
Μέχρι να το νιώσω
Ποτέ μου δεν κατάλαβα πόση αξία έχουν τα μικρά, συνηθισμένα πραγματα
Μέχρι να το νιώσω
Ποτέ μου δεν κατάλαβα πόσο μπορεί να σε επηρεάσει μια γυναίκα
Μέχρι να το νιώσω
Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως είναι να νιώθεις την ανάγκη ενός φίλου και να μην είναι κανείς δίπλα σου
Μέχρι να το νιώσω
Ποτέ μου δεν κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να έχεις μια οικογένεια
Μέχρι να το νιώσω
Ποτέ μου δεν κατάλαβα πως γίνεται να νιώθεις ξένος μέσα στο ίδιο σου το σώμα
Μέχρι να το νιώσω
Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι σημαίνει πραγματικά να ζεις
Το νιώθω , το ξενιώθω, μα ακόμη δεν το έχω καταλάβει
Ακόμη έχω καιρό
Ακόμη έχω καιρό
Και ας έχω τόσο λίγο
Και ας ανεβοκατεβαίνουν οι κόκκοι, ας μένουν στάσιμοι
Έχω ακόμη καιρό
Για να καταλάβω
Και να καταλάβω τα υπόλοιπα
Ξανά από την αρχή.

- Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Σε κανέναν δεν χωράνε Και σε κανέναν δεν πηγαίνουν  Τα δικά μου παπούτσια. Είναι ένα και μοναδικό ζευγάρι  Που όμοιο του δεν έχει φτιαχτεί...