Σκέψεις διαφορές και ασυνάρτητες

Το να ξυπνάς νωρίς και να κοιμάσαι κάπως αργά έχει το κακό πως διαθέτεις πολλές ώρες στη διάθεσή σου να σκεφτείς και επειδή σου πονάει λίγο το κεφάλι και νιώθεις κάπως κουρασμένος οι σκέψεις που κάνεις είναι συγκεχυμένες και μουντές.
Σκέφτομαι, συνέχεια σκέφτομαι, πάντοτε σκέφτομαι, δεν μου είναι πάντα ευχάριστο να σκέφτομαι, μπορεί να μην φαίνεται πως το κάνω μα συμβαίνει, δεν σταματάνε οι σκέψεις να παράγονται ποτέ, γιατί όμως τις ύστατες στιγμές καταφέρνω πάλι να τα σκατώσω;
Μου φτάνουν λίγα , έχω πολλά, ορεγομαι να αποκτήσω τα πάντα
Μα πώς θα γίνει αυτό, τα πάντα απαιτούν και η απαίτηση ανήκει στις σπάνιες λέξεις του λεξικού μου.
Πόση επιμονή πια, πότε θα αλλάξει η ροή του τροχού;
Μα είναι τροχός και δεν έχει ούτε αρχή και τέλος οπότε ελπίζω στην οριστική αλλαγή κατεύθυνσης του.
Η μοναξιά όταν είσαι μαζί με άλλους είναι άσχημη
Με άλλους που μπορείς να πεις πως είστε έστω μια παρέα, όχι τελείως άγνωστους
Όπως και εκείνη οταν κοιτάς το είδωλο σου στον καθρέπτη
Γιατί εκείνο που βλέπεις είναι ο εαυτός σου και δεν σου αρέσει τόσο
Τι παχουλοφατσα είναι αυτή;
Και δόντια, παλιά είχες λαμπερά σαν διαμάντια
Ποιος ζωγράφος τα χρησιμοποίησε για καμβά;
Και άλλοι χίλιοι λόγιοι να σε μισήσεις, υπερνικάνε τους λόγους να σε αγαπήσεις κάποιες μέρες
Επαψές να σε συμπαθείς από καιρό
Και αυτό βγαίνει προς τα έξω
Είναι κατάσταση που πηγάζει εκ των έσω
Προσπαθείς να διαμεσολαβήσεις για ανακωχη αλλά η σύγκρουση των δύο κόσμων έχει επιπλοκές.
Και ξέρεις τόσα πράγματα
Αλλά ξεχνιέσαι, κάνεις σα να μην τα συλλογίστηκες ποτε
Γι'αυτό χαίρεσαι όταν στα υπενθυμίζουν πάλι
Και ας τα ξαναξεχάσεις αργότερα
Ή δεν υλοποιήσεις στο βαθμό που θα έπρεπε
Τα όσα σημαίνουν αυτά τα λογια.
Βλέπεις τους άλλους με ποση ευκολία ξεστομίζουν τις λέξεις
Με πόση ευκολία εκδηλώνονται
Και σκέφτεσαι, έτσι ήμουν και εγώ παλιά, τι έγινε;
Πως με κατάντησαν οι άλλοι και το μυαλό μου;
Τι νόημα έχει η τόση απελπισία;
Πάρτε υπάρχοντα μου και δώστε μου λίγη ελευθερία
Τα χαρίζω
Μα δεν τα σκορπάω.
Κουράστηκα, γι'αυτόφ έφτασε η στιγμή του επιλόγου-
Τι τέλος να δώσω σε αυτό το πόνημα;
Πρέπει να του δώσω ένα
Ένα τέλος ε;
Κάτι βαρύγδουπο ίσως;
Μπα θα αφεθω ελεύθερος, εδώ μπορώ να το κάνω:
Να αγαπάς αυτό που έχεις και να μην το παρατήσεις
Να μην έχεις δεδομένα τα βασικά γιατί θα βασανιστείς
Και να έχεις πίστη στους ανθρώπους
Δεν είναι όλοι σκάρτοι
Υπάρχουν και φωτεινά παραδείγματα
Ψάξε
Ψάξε μέσα σου
Πότε μην πάψεις να ψάχνεις μέσα σου
Είσαι ολόκληρο αδαμαντωρυχείο
Χρειάζεται μονο σκάψιμο και υπομονή
Δεν σου έχουν στερήσει την υπομονή, εσύ είσαι απλα ανυπόμονος
Χαλάρωσε
Και μην μασάς μια ρε
Το εχουμε.
                           - Θ.Ο