Ονειροπόληση

Κλειδοκράτορας της καρδιάς μου, των επιθυμιών μου, της διάθεσης μου
Η σωσίβια λέμβος απο τον εαυτό μου
Τέλεση έρωτα και όχι απλής συνουσίας
Ο παράδεισος σου θα έχει τον δρόμο που θα με οδηγεί και στην κόλαση
Και εσύ θα με σπρώχνεις προς όποια κατεύθυνση επιθυμείς ανά πάσα στιγμή
Ένα τετράδιο αφιερωμένο για σένα με ποιήματα γεμάτο και γλυκανάλατα μυνήματα στο κινητό και πρόσωπο με πρόσωπο
Το μυαλό μου ένας κήπος γεμάτος κυκλάμινα, μανόλιες και ηλίανθους
Θα τα κόβω για σένα μόλις ανθίζουν
Θα γεννιόντουσαν κόσμοι ολόκληροι από την συνύπαρξη μας
Ένα μπολ θα γεμίζαμε κάθε πρωί με τον ιδρώτα μας
Και θα το πίναμε για να ανυψωθούμε
Θα με φωνάζες με ονόματα και εγώ το ίδιο
Και θα ντρεπόμουν να με δουν σε τέτοια κατάσταση οι φίλοι μου
Μαζί σου
Σε τόσο ευάλωτη κατάσταση
Θα σου διάβαζα το αγαπημένο μου ποίημα
Και θα φλυαρούσα ώρες ολόκληρες
Μαζί σου
Εγώ που δεν μιλάω και πολυ
Προκειμένου να σε έχω δίπλα μου
Να σε έχω κοντά μου
Να σε ακούω
Να σε βλέπω
Πάνω από όλα να σε αισθάνομαι
Και στις δύσκολες στιγμές να αναρωτιέμαι
Τι στο καλό βρήκες πάνω μου
Και τι σε έκανε να σταθείς πλάι μου εξ αρχης
Θα βασίζομαι αρκετά πάνω σου για να φτιάξει η διάθεση μου
Θα βασίζομαι αρκετά πάνω σου χωρίς να έχεις κάποια υποχρέωση απέναντι μου
Και θα παραπονιέμαι αν δεν το κάνεις
Θα είμαι γκρινιάρης μα έχω υπομονή τεράστια
Θα διόρθωνες αρκετά γρανάζια πιτσικαρισμενα
Μα εγώ το χαβά μου στο τέλος παλι
Αλλά θα καταλάβαινες πως έτσι είμαι
Ξεροκέφαλος μα πολύ ανοικτός
Όποτε θες θα γίνεσαι αλογάκι της Παναγίας
Θα μου κόβεις το κεφάλι
Για να ξαναφυτρώσει λίγο πιο ύστερα
Και τανάπαλιν
Θα το κάνεις συχνά
Και εγώ το ίδιο
Θα σε πρήζω και θα σου σπάω τα νεύρα
Και θα μαλώνουμε
Και μετά θα σε φροντίζω όπως νομίζω καλύτερα
- όχι, δεν είσαι κατοικίδιο, μα μια γλαστρα με μπονζάι.
Και όταν θα είμαι γέρος πια θα σκεφτώ φευγαλέα την ύπαρξη σου
Και θα αναπολησω υπέροχες στιγμές
Στιγμές που ένιωσα πραγματικά ζωντανός.

Μα είσαι το πολυπόθητο και απιαστο όνειρο μου
Σε ποιον παράλληλο κόσμο έγινες άραγε η απτή μου πραγματικοτητα;
Ποιος είναι εκείνος που γεύεται τους καρπούς σου τώρα;
Και εγώ γιατί γράφω αυτό το ποίημα για σένα;
Ίσως για να ξεχαστω
Ίσως για να μην κλάψω
Ίσως για να γεμίσω κάπως το κενό
Ίσως γιατί δεν μπορώ να σε έχω
Πάνω από όλα γιατί το είχα ανάγκη
Για να γίνει ο πόνος του ονείρου αυτού
Λίγο πιο γλυκός.
Ε γλυκιά μου;