Ραθυμία

Παλιότερα είχα όσο χρόνο ήθελα
Στο μυαλό μου
Βαυκαλιζόμουν γαρ
Το πήρε απόφαση πως έφτασε η ώρα και
Άλλαξε απότομα  μορφή
Μετατράπηκε σε όξινη βροχή
Αδύνατον να τον συγκρατήσω στα χέρια μου
Με έκαιγε
Μετά
Ο αυτοκράτορας σήκωσε το χέρι
Ο αντίχειρας στράφηκε προς τα κάτω
Άνοιξαν οι πόρτες
Οι λέοντες ρουθούνισαν και άρχισαν να ξερογλείφονται
Έτρεχα πανικόβλητος να ξεφύγω από τα δόντια τους
Δέχθηκα πολλές δαγκωματιές.

Πλέον το γνωρίζω καλά
Πως σπαταλάω αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο που μου απομένει
Αλλά πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος;
Και εγώ έχω μάθει αλλιώς
Εγώ δεν μπορώ να λειτουργήσω όπως θα έπρεπε
Όπως θα άρμοζε, μάλλον
Μα δεν επαναπαύομαι
Τα μάτια μου έχουν πάρει φωτιά
Το μυαλό μου βάρυνε γιατί επωμίστηκε ευθύνες
Και δεν το θέλει καθόλου, το καταπιέζω.
Το μέλλον μου μού κουνάει το χέρι νωχελικά
Σφυρίζει, ηρέμησε δεν πάω πουθενά, ενώ
Κυνηγάω να το πιάσω λες και θα φύγει
Χαχα, πόσο χαζός
Αδημονώ να το αγκαλιάσω ενώ καλά-καλά
Δεν έχω κάνει ακόμη ανακωχή
Με το παρελθόν μου.
Δεν μπορώ να υποφέρω τις τιμωρίες μου
Γιατί ακόμη με κρίνω, δεν έχω σταματήσει
Θα βαρεθώ ποτέ;

Απομόνωση
Η απομόνωση είναι δώρο, δεν πρέπει να χαραμιστεί
Πρέπει να βρεθεί, όμως, η αρμονία
Προτού η απομόνωση καταστεί βάρος-
Αγωνία
Η αγωνία πάει αγκαζέ με την ύπαρξη
Είσαι άρα υπάρχεις άρα αγωνιάς
Έστω και λίγο
Ειδάλλως δεν είσαι-
Ελευθερία
Η ελευθερία βρίσκεται στην κορυφή της ύπαρξης
Πρέπει να ματώσεις για να την αποκτήσεις πάλι
Εφόσον την χάσεις.
Θελω να νιώσω ξανά ελευθερος

Μια συμβουλή πριν το κλείσιμο
Μην ψάχνεις την καλοσύνη αλλού
Αν δεν την έχεις βρει πρώτα μέσα σου.
Την βρήκες και ακόμη απορείς;
Καλώς ήρθες, λυπάμαι πολύ, συγνώμη
Θα καταλάβεις
Αργά ή γρήγορα
Μα μην αλλάξεις ποτέ
Μονάχα να είσαι σε επιφυλακή.