Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2019

Παιχνίδι

Στο ίδιο σου το παιχνίδι κομπάρσος
Σκεπάζεσαι με χοντρά παπλώματα
Ενώ έξω κάνει τόσο ωραία ζέστη
Σκέφτεσαι πως ο ιδρώτας ίσως απομακρύνει τις τοξίνες
Κρατιέσαι από ένα κλαδάκι ξερό
Σφυρίζοντας λυπητερές μελωδίες
Μέσα στο καταχείμωνο
Ενώ έξω μαίνεται η χιονοθύελλα
Απορείς τι στο καλό κάνεις εκεί
Γνωρίζεις πολύ καλά πως δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς
Κάτι ετοιμάζεται να αλλάξει μέσα σου
Πρέπει να σκληραγωγηθείς
Μεταβατική περίοδος γεμάτη περιττώματα
Όσο η ελπίδα απλώνει το χέρι της
Και σου φωνάζει
Κρατήσου, λίγο ακόμη
Το λίγο δύναται να διαρκέσει χρόνια
Οι κάμερες καταγράφουν, εσύ χαμογελάς, σε παρακολουθούν
Φοράς το θρυμματισμένο στέμμα σου
Συγκρατείς τα λόγια γιατί φοβάσαι
Μήπως τα ακούσει κανείς
Και δεν καταστούν ποτέ πραγματικότητα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Σε κανέναν δεν χωράνε Και σε κανέναν δεν πηγαίνουν  Τα δικά μου παπούτσια. Είναι ένα και μοναδικό ζευγάρι  Που όμοιο του δεν έχει φτιαχτεί...