Καλή μέρα και ας μην ξεκίνησε έτσι

Αν σε πιέσω εαυτέ μου να αγαπηθούμε περισσότερο
Δεν θα πετύχει
Γιατί η αγάπη δεν είναι κάτι
Που συμβαίνει με το έτσι θέλω.
Οπότε θα με καμαρώσω λίγο παραπάνω
Γι'αυτό που είμαι και
Περισσότερο γι' αυτό που γράφω.
Θα χαρώ παραπάνω για τις στιγμές που ζήσαμε
Γιατί με οδήγησαν σε αυτό το αποτέλεσμα
Σε όλη αυτή την μαύρη αισιοδοξία που με περικλείει
Σε όλες τις δύσκολες νύχτες
Στην αυτοκαταστροφική μου τάση
Στο πείσμα μου να πετύχω
Στην ανάγκη μου να αγγίξω και να ενωθώ
Στα διαλείμματα από την εμπιστοσύνη
Στα απωθημένα μου
Στο άσχημο πρόσωπο και κορμί.
Και ας χάνομαι συχνά, το έχω ανάγκη
Στο τέλος πάντα ξαναβρίσκω το δρόμο μου.
Εαυτέ μου ελπίζω να αγαπηθούμε κάποτε πιο δυνατά
Γιατί έχουμε πολλούς να μας αγαπάνε ήδη
Και θα λυπηθούν αν δεν τα βρούμε τελικά μεταξύ μας
Αν τα καταφέρνουν εκείνοι, δεν είναι τόσο δύσκολο για εμάς.
Γνωρίζει ο ένας για τον άλλον τόσα μυστικά
Η εμπιστοσύνη αυτή συνεχίζεται και στεριώνει μέρα με τη μέρα
Αυτό δεν είναι ανιδιοτέλεια;
Λες να μας κυριεύει ένα τόσο δυνατό συναίσθημα;
Δεν μας είχα ικανούς
Όπως και για άλλα τόσα
Τότε δεν είναι, όμως, που μας ξεπερνάμε
Και μεγαλουργούμε;
Εαυτέ μου ας αφήσουμε τώρα για λίγο εμάς
Και να προσευχηθούμε για τους άλλους
Να τα πάνε καλά με τον δικό τους εαυτό.
Στο τέλος της ημέρας ,παραμένουμε μόνοι
Αλλά ποτέ τελείως.
Πάντα υπάρχει κάτι να μας κρατάει συντροφιά.