Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2019

Ντρέπομαι


Πάλι ντρέπομαι γι αυτό που νόμιζα πως ήμουν.
Μόνο που είμαι κάτι διαφορετικό απο αυτό που νόμιζα πως είμαι.
Άραγε έπαψα ποτέ να ντρέπομαι για εμένα;
Θα πάψει ποτέ αυτή η μάστιγα;
Πότε ξεκίνησε αυτό το κακό;
Γιατί πάντα βρίσκω κάτι για να με κάνει να ντραπώ για εμένα;
Τα κιλά μου
Τα μαλλιά μου
Η κυρτή μου πλάτη
Ο χαρακτήρας μου
Οι επιλογές μου- γιατί να τις επισκιάζει τόσο συχνά η ντροπή μου;
Κατέληξα να χάσω τόσα πολλά
Που τώρα πρέπει να αρματωθώ και να πολεμήσω θηρία που εγώ μετέτρεψα σε άγρια.
Γι’ αυτό προσπαθώ να φέρω τον εαυτό μου στα άκρα
Μέχρι τελικής πτώσεως, και ακόμη παραπέρα.
Να κάνω πράγματα που δεν θα έκανα κανονικά
Εξευτελιστικά, χαζά, ηλίθια, περίεργα ,επικίνδυνα.
Είμαι άνθρωπος των άκρων, δεν θα διαφωνίσω.
Θέλω να μυρίσω τον Παράδεισο και να χαϊδέψω την Κόλαση
Απο την καλή και την ανάποδη.
Αυτό οι δικοί μου δεν το καταννοούν
Και οι φίλ
oι μου με κοροϊδεύουν
Και με κοιτάζουν με στραβό βλέμμα
Και δεν τους αδικώ.
Μα δεν θα σταματήσω μέχρι να σταματήσω να ντρέπομαι για μένα
Μέχρι να λέω ‘’εμένα’’ και να εννοώ πράγματι εμένα τον ίδιο.
Μέχρι τότε θα προσπαθώ όσο καλύτερα μπορώ
Θα με βοηθήσεις;
Θα βοηθήσεις τον εαυτό σου;
Σώσε τον εαυτό σου πριν να είναι αργά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Σε κανέναν δεν χωράνε Και σε κανέναν δεν πηγαίνουν  Τα δικά μου παπούτσια. Είναι ένα και μοναδικό ζευγάρι  Που όμοιο του δεν έχει φτιαχτεί...