Παιδάκι

Καθόμασταν στο παγκάκι με τα παιδιά και περιμέναμε να μπούμε στο μαγαζί
Και ενώ μιλούσαμε και έκανα την χειρονομία εκείνη
Με είπε παιδάκι και απαράδεκτο.
Και τον κατάλαβα καλύτερα από όσο νόμιζε
Και πίστεψε
Παρ' όλη την φαινομενική μου αδιαφορία.
Γιατί δεν τον αμφισβητώ, γνωρίζω κάπως τον εαυτό μου.
Παιδάκι είμαι και έτσι μάλλον
Θα παραμείνω.
Ένα παιδάκι στην ψυχή και στην καρδιά
Ένα παιδάκι που νιώθει σαν παιδάκι
Ένα παιδάκι που εκφράζεται σαν παιδάκι
Ένα παιδάκι που κάνει τα ίδια λάθη με ένα παιδάκι
Τα αναγνωρίζει και όμως συνεχίζει όπως πιστεύει καλύτερα.
Και ας νιώθω τόσο γέρος μέσα μου.
Αν ήταν όλοι έτσι ίσως ο κόσμος να ήταν διαφορετικός
Τι λέω, αφού οι περισσότεροι έτσι είναι κατά βάθος
Ευτυχώς όχι όσο εγώ.
Πως άραγε θα ήταν ο κόσμος αν αποτελούνταν από
Εκατομμύρια σαν και εμένα;
Θεέ μου, τι δυστοπία!
Αλλά χαίρομαι όταν φέρομαι έτσι κάποιες φορές
Παιδάκι με την αρνητική χροιά της λέξης
Γιατί κάποιος θα με δει και θα πει
<<Μάλιστα!>>, με τόνο αρνητικό
Και αυτό ίσως του προκαλέσει ερεθίσματα
Και δεν θελήσει να γίνει ή να πράξει σαν και εμένα
Να μην καταλήξει σαν και εμένα
Εμένα που την λίγη αξία που μου απέμεινε
Την μετέδωσα στα γραπτά μου.
Όχι πως δεν αναγνωρίζω την αξία μου ως άνθρωπο
Αλλά δεν μου έχω και τόση εμπιστοσύνη.
Τότε ο κόσμος γίνεται λίγο καλύτερος, έτσι πιστεύω
Κατά κάποιο τρόπο τον κάνω λίγο καλύτερο έτσι.
Οι άλλοι να παραδειγματίζονται κάπως από σένα
Και να χαράζουν πιο θετική πορεία
Αυτή που εσύ την ονειρεύεσαι μόνος στο δωμάτιο.
Και μετά ίσως νιώσουν και λίγο καλύτερα με τον εαυτό τους
Και την κατάντια σου
Έστω και αν είναι χειρότεροι από εσένα σε ορισμένους τομείς.
Και αυτό θέλω, αυτό ελπίζω πραγματικά
Προτού πεθάνω
Να καταφέρω να δω τον κόσμο ένα κλικ καλύτερο
Και το απειροελάχιστο αρκεί
Δεν έχει σημασία πόσο
Κάτι
Και τότε θα μπορώ να απολαύσω το βράσιμο στα καζάνια.