Και όμως

Γιατί πάλι νιώθω αγχωμένος, πάλι νιώθω πίεση;
Δεν είναι πως έπαθα ή έμαθα κάτι σήμερα που με τάραξε.
Τουναντίον, η μέρα μου κύλησε όμορφα.
Και όμως, και όμως
Τι είναι αυτό το αναθεματισμένο βάρος
Που έχει πλακώσει ένα μέρος της καρδιάς μου;
Είναι το μέλλον αυτό που ταράζει έτσι τα νερά μου;
Μα αν ήταν να κάνω εικόνα το πως είμαι τώρα
Είναι σα να στέκομαι στη μέση του πουθενά και αέρας δεν φυσάει να με κουνήσει.
Σίγουρα όχι το παρελθόν, όχι αυτό μέχρι τώρα.
Τότε γιατί το κεφάλι μου είναι τόσο ανάκατο
Και τόσο θολό;
Τα ματόκλαδά μου αν κλείσω δεν πρόκειται να με πάρει αμέσως ο ύπνος
Και έχω τόσα να κάνω αύριο και πάλι θα παρακοιμηθώ!
Και όμως, και όμως
Τι πάει να αναβλύσει από μέσα μου;
Μήπως είναι η αναθεματισμένη προσμονή για όσα μέλλονται
Ή δεν είναι προσμονή και είναι ανασφάλεια;
Έφτασα στο σημείο να μπερδεύω τα συναισθήματά μου, θεοί;
Ή μήπως είναι η ψυχή μου που εναγωνίως αποζητά
Εκείνο το κάτι που της λείπει τόσο καιρό;
Μια μικρή ψιχάλα ενόψει της μανιασμένης καταιγίδας αναμένεται
Που θα με συντρίψει και θα με πνίξει;
Δεν υπάρχει δόξα ούτε αγάπη στον πόλεμο
Ούτε η λάμψη των αστεριών μπορεί να μας ευλογήσει σήμερα.
Σήμερα, χθες, αύριο, τι διαφορά έχει;
Οι μέρες φαίνονται τόσο ίδιες για όσο καιρό αναμένεις.
Και μαζεύονται, όλο μαζεύονται, συσσωρεύονται μέσα οι σκέψεις
Θες να ουρλιάξεις αλλά ξέρεις πως δεν θα είναι αρκετό
Και ονειροπολείς και βαυκαλίζεσαι και τίποτα δεν αλλάζει.
Το σημαντικό είναι να πατάς τα πόδια σου δυνατά στη Γη
Ενώ κοιτάς τον ουρανό, που τόσο θες να κατακτήσεις.
Δεν είναι πως δεν σε αφήνουν, είναι αν θα τα καταφέρεις.
Όσα γεμίζουν την αποθήκη σου τώρα μετά μπορεί να έχουν χαλάσει.
Και όμως, και όμως
Δεν θα του κάνω την χάρη, όσο κακό και να προκαλέσει.
Προσδοκώ ανάσταση ζωντανών
Και ζωή του μέλλοντος αιώνων
Αμήν.