Κρίμα

Ερχεται τη στιγμή που δεν το περιμένεις.
Όταν  είσαι χαλαρός και ξέγνοιαστος.
Όταν όλες σου οι αισθήσεις είναι σε αδράνεια.
Σε χτυπάει και δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις ούτε τι δικαιολογία να πεις.
- όπως όταν  κοιμάσαι και ξυπνάς και λες ποτέ βγήκε ο ήλιος μα τα μάτια σου τα έχεις ήδη ανοίξει.
Και εύχεσαι να μη το είχες κάνει γιατί θα μπορούσες να γλιτώσεις.
Αλλά πάει, τελείωσε ,  πρέπει να υποστείς  τις συνέπειες οποίες και αν είναι.
Και ίσως φοβηθείς και  προσπαθήσεις να υπεκφύγεις, αλλά  μετά ξέρεις πως θα τα κάνεις χειρότερα, δειλέ.
Οπότε το μόνο που εύχεσαι είναι η ζημιά να είναι όσο το δυνατόν λιγότερη αλλιώς...
Τι αλλιώς;
Εσύ πρέπει να σταθείς τώρα  στο ύψος των περιστάσεων και να κάνεις ότι πρέπει.
Και αυτό είναι που πονάει περισσότερο:
Εσύ
Που έλεγες πως  θα πάψεις πια να φέρεσαι έτσι....πως θα άλλαζες τους παλιούς σου τρόπους.
Εσύ
Ποσο  κρίμα είναι!
Και το έκανες εσύ
Πόσο κρίμα.....