Blue Valentine

Οπότε αύριο είναι 14 Φλεβάρη. Ή μήπως ήταν χθες; Σάμπως θυμάμαι, έχω χάσει τις μέρες, όλες μου φαίνεται να κυλάνε ίδιες και απαράλλαχτες. 14 Φλεβάρη, ημέρα των ερωτευμένων την έχουν ονομάσει. Αναρωτιέμαι αν έχουνε το δικαίωμα να την γιορτάζουμε και εμείς που έχουμε ζήσει μόνο έρωτες πλατωνικούς. Θυμάμαι τότε, έκτη δημοτικού που είχα βγει με τους δικούς μου στο χωριό, τέτοια μέρα, είχαμε πάει στο μαγαζί που λειτουργεί και σαν Internet Café,  και εκείνοι καθόντουσαν και έπιναν ποτό και εγώ έπαιζα Lineage και δεν με τα ταλαιπωρούσαν τέτοιες σκέψεις. Ωραίες εποχές, πιο απλές, ανέμελες.
Τι θα κάνω αύριο; Θα σηκωθώ, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, εκτός αν τύχει και πεθάνω στον ύπνο μου. Μακάβριο ,αλλά συχνά φαντάζομαι πως το ξυπνητήρι θα χτυπήσει μια μέρα, και εγώ δεν θα το ακούσω, και θα έρθει η αδερφή μου ανήσυχη,γιατί δεν θα έχω βγει από το δωμάτιο για ώρες και θα με αντικρίσει πεθαμένο. Άραγε θα στενοχωρηθεί ; Πόσοι θα στενοχωρηθούν όταν με αντικρίσουν νεκρό;
Μετά θα κατουρήσω, θα πλυθώ, θα ντυθώ και θα φύγω για την σχολή. Όλα αυτά θα τα κάνω τσακ- μπαμ γιατί έχω το κουσούρι να ξυπνάω τελευταία στιγμή.Θα περπατήσω την Παπάφη, μετά την Εγνατία, ωπ η Νομική! Πλέον πάω μόνος. Ο Θεόφιλος, αν και μετακόμισε πριν κάνα χρόνο κοντά μου, έχει πάρει πτυχίο, λείπει στο πατρικό του τώρα, άσε που αυτός ήταν επιμελής, δεν χρωστούσε και παρακολουθούσε διαφορετικά μαθήματα και ο Σταύρος, με τον οποίο πήγαινα σχεδόν κάθε μέρα μαζί, χρωστάει περισσότερα από εμένα και παρακολουθεί διαφορετικά τώρα.
Θα ακούσω μουσική με τα ακουστικά μου, έτσι θα νιώσω λιγότερο μόνος. Άσε που απολαμβάνω την μουσική, δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρισκόμουν αν δεν υπήρχε αυτή. Έχω από το πρωί ως το απόγευμα μάθημα, με ένα δίωρο κενό. Τι θα κάνω τότε; Θα πάω να φάω τίποτα και μετά θα παραπονεθώ για τα κιλά μου και την ασχήμια του σώματός μου. Η καμπούρα φαίνεται χειρότερη σαν τα κιλά ανέβουν. Μετά θα γυρίσω να διαβάσω στη βιβλιοθήκη, ίσως γράψω και τίποτα.
Λες να τηλεφωνήσω στον Χάρη να κάνουμε τίποτα; Μπα, θα τον αφήσω ήσυχο. Τώρα έχει κοπέλα. Επιτέλους! Βρήκε την Αδαμαντία, καλή κοπέλα η Αδαμαντία,αν και με λίγο περίεργο χαρακτήρα, εννοώ πως μιλάει αρκετά και αυτοπροβάλλεται ώρες- ώρες, καμία φορά σου συμπεριφέρεται σα να είναι η μητέρα σου και εσύ το παιδί της που αρρώστησε ή το έπιασε να καπνίζει ενώ είναι μόλις δεκατρία , αλλά δεν το κάνει με κακό σκοπό, έτσι είναι ο χαρακτήρας της, έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα. Τον κάνει λίγο ό,τι θέλει τον καημένο το Χάρη, αλλά  είναι και  η πρώτη του  σχέση, δεν τα έχουνε κιόλας καιρό και δεν ξεκαθαρίζει, τρόπον τινά, τη θέση του, δεν πατάει πόδι ο Χάρης. Βέβαια τον καταλαβαίνω, και γω το ίδιο θα κάνω με την πρώτη μου κοπέλα και γι’αυτό θα με παρατήσει.Ο φόβος,το άγχος και η αμφιβολία θα επισκιάσουν την πρώτη μου σχέση. Αλλά είναι η πρώτη φορά που θα γιορτάσει αυτή την μέρα, 22 χρόνια από τότε που γεννήθηκε, του αξίζει και με το παραπάνω.
Να πάρω τον Ιάκωβο; Μπα, και αυτός βρήκε μια σουσουράδα τώρα, ας μην τον ενοχλήσω. Ο Άλκης; Και αυτός το ίδιο. Ο Μένιος! Μπα, και αυτός με την δικιά του θα την βγάλει σήμερα, αστον! Του Μαύρου λείπει η κοπέλα εξωτερικό αλλά θα έχει εργασίες, άστον και αυτόν. Πως τα κατάφερα πάλι να απομείνω μόνος;
Τι να κάνω;Μου αρέσει που απορώ κιόλας, λες και δεν ξέρω ήδη.  Τι θλιβερός!
Θα γυρίσω σπίτι με τα πόδια και θα σταματήσω στο σούπερ. Θα πάω στην κάβα και θα πάρω ένα κρασί κόκκινο ημίγλυκο, 1,5 λίτρο, προτιμώ το ξηρό, αλλά να μην γλυκαθώ και γω λίγο τέτοια μέρα γιορτινή; Φυσικά δεν θα πάρω κάνα ποιοτικό, μα το φθηνό, με τα τρία- τέσσερα ευρώ, θα μου κρατήσει κάνα τρίωρο- τετράωρο στην καλύτερη. Θα το αρπάξω και θα πάω στο ταμείο με χαμόγελο. Χαχα!, ταμία, σε κορόιδεψα, νομίζεις πως θα το πιω με την κοπέλα μου ε; Η έστω κάποιον φίλο μου ε; Σε ξεγέλασα! Μα καλά, δεν το έχεις καταλάβει, τόσες φορές που έχω έρθει πως τα πίνω μόνος μου;
Είναι ωραίο να πίνεις μόνος σου καμιά φορά. Ειδικά όταν είσαι μοναχικός τύπος, εκείνες τις φορές που σου βγαίνει αυτή η μοναχικότητα, που προτιμάς να μένεις μέσα, που αν τύχει και βγεις τελικά αισθάνεσαι πως έκανες μεγάλο λάθος. Πίνεις, πίνεις και ανεβαίνεις. Και επειδή είσαι κοινωνικά ανίκανος και αδέξιος, δεν θα έχεις να ντραπείς την άλλη μέρα αν κάνεις τίποτα περίεργο, όπως το να ξαπλώσεις κάτω στο πάτωμα του σαλονιού σου πάνω στην έκσταση του τραγουδιού ή αν αρχίσεις να κλαις ή τίποτα γελοίο όπως, αν τύχει και -λέμε τώρα- μιλάς με καμία κοπέλα και, πάνω στη φούντωση σου, αρχίσεις να πετάς σεξουαλικά υπονοούμενα  ενώ εκείνη απλά θέλει να μιλήσετε ή στείλεις κανένα μεθυσμένο μήνυμα σε κανένα ''αίσθημα'' σου που δεν μπόρεσες να του πεις όσα ένιωθες όταν έπρεπε και θα ανοίξει το κινητό της το πρωί και θα δει μια κατεβατή μεθυσμένη ερωτική εξομολόγηση και πιθανότατα θα σκάσει στα γέλια.
Όταν πίνεις πολλές φορές με άλλους το μεθύσι έρχεται πιο γοργά. Τα μάτια τους πέφτουν όλα πάνω σου και σε κοιτάνε, νομίζεις σε κρίνουν, νιώθεις αμήχανα γενικά και η διαδικασία μέσα σου προχωράει πιο γρήγορα, και πολλές φορές δεν έχεις μεθύσει καν, έχεις κάνει κεφάλι, αλλά το γεγονός πως δεν ξες πως να φερθείς βγαίνει στην επιφάνεια, οι άμυνές σου χαλαρώνουν, δεν προσπαθείς τόσο να το ελέγξεις. Αν και καμία φορά ένα ποτήρι κρασί ή μια μπύρα μπορούν να πουν περισσότερα από ό,τι ένας άνθρωπος.
Το μόνο κακό όταν πίνεις μόνος και συχνά στο σπίτι είναι πως σε περνάνε για αλκοολικό. Βέβαια, όταν εκείνοι είναι άσχημα ψυχολογικά και το κάνουν αυτό εσύ δεν τους λες τίποτα γιατί καταλαβαίνεις πως το έχουν ανάγκη. Μα δεν καταλαβαίνουν πως εσύ νιώθεις σα να βουλιάζεις σε βούρκο σχεδόν καθημερινά και πως δεν μπορείς να είσαι πάντα κύριος του εαυτού σου και πως ψάχνεις μπαλόνια για να ανυψωθείς. Και το ποτό βοηθάει, σε ζεσταίνει, σε γαληνεύει. Φταις και συ όμως που δεν μπορείς να ανοιχτείς όσο θα ήθελες, να τους εξηγήσεις τι ακριβώς συμβαίνει με την πάρτι σου. Μα και εσύ ο ίδιος δεν γνωρίζεις ακριβώς και το κουβάρι έχει μπλεχτεί πολύ. Ίσως να είναι που δεν έχω κοπέλα, ειδικά όταν πλησιάζουν τέτοιες μέρες όπως η αυριανή το κενό μεγαλώνει.
Θα γυρίσω σπίτι , λοιπόν, και, πριν αράξω μπροστά από το λάπτοπ, θα κατεβάσω τα παντελόνια και θα τραβήξω μια καλή μέχρι να αδειάσω και να μου φύγει η όρεξη για σεξ, μέχρι να επανέλθει λίγο αργότερα δριμύτερη η ανάγκη για ολοκλήρωση. Γιατί, μετά από τόσα χρόνια μοναξιάς, φτάνεις σε ένα σημείο που θες να γεμίσεις όλα αυτά τα κενά που άφησες ανοικτά αλλά ξες πως μόνο το σεξ δεν αρκεί. Αυτό είναι μια βιωτική ανάγκη και στο σημείο που έφτασες θα ήθελες να την καλύπτεις άπληστα, αν και οι πιθηκίσιοι τρόποι σου και το γεγονός πως καταλήγεις μεθυσμένος σχεδόν σε κάθε σου έξοδο δεν βοηθούν καθόλου και καταλήγω να παρεξηγούμαι σε τεράστιο βαθμό και να φαίνομαι οικτρός . Μα το γυναικείο χάδι,η γυναικεία παρουσία στη ζωή σου σε ένα ανώτερο επίπεδο δεν καλύπτεται όσες μαλακίες και αν τραβήξεις, όσο και αν προσπαθείς να πείσεις εσένα τον ίδιο πως είσαι καλύτερα μόνος σου γιατί δεν έχεις τα κότσια και την αυτοπεποίθηση.
Μετά θα πάρω ένα ποτήρι και θα ανοίξω το λάπτοπ. Το πρώτο πράγμα που θα κάνω θα είναι να βάλω μουσική για να ηρεμήσω. Θα ξεκινήσω σίγουρα με  Tom Waits, το ‘’ Christmas Card from a hooker in Minneapolis’’ σε live εκτέλεση, με την εισαγωγή και το κλείσιμο της ‘’Άγιας νύχτας’’. Άγια νύχτα, τι υπέροχο τραγούδι! ‘’Christmas card..’’. Πόσες νύχτες έχω κλάψει με αυτό το τραγούδι;
Μετά θα μου σερβίρω το πρώτο κρασί. Τσιν, τσιν. Στην υγειά σου! Μάλλον θα διαβάσω τίποτα και μετά θα γράψω κάτι, στα σίγουρα θα γράψω, πρέπει να τελειώνω με τα ποιήματα για να τα στείλω στους εκδοτικούς. Θα τους αρέσει άραγε η προσπάθειά μου; Χέστηκα! Περισσότερο θέλω να τα τελειώσω για να τα δείξω στους φίλους μου. Όχι πως θα τα διαβάσουν όλοι, αλλά και πάλι... Θέλω να τα δουν για να αρχίσουν να καταλαβαίνουν πως νιώθω, ποιος είμαι, γιατί όχι και να τους αγγίξουν. Και αν δεν τους αρέσουν; Αν με κοιτάνε μετά με στραβό βλέμμα; Θα θυσιάσω τους φίλους μου στο βωμό της τέχνης; Ίσως έτσι δείξω και σε καμία κοπέλα πως δεν είμαι μονάχα ανασφάλειες, λίπος, καμπούρα, φαλάκρα και φλωριά και ασχήμια, πως δεν μπορώ να φλερτάρω καλά και να φερθώ σαν άνδρας σε ορισμένες περιστάσεις, πως είμαι μονάχα αυτά, πως έχω μια ψυχή χρυσή και συναισθήματα.
Αλλά υπόσχομαι να τους κάνω όλους να νιώσουν.  Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα τους αποδείξω πως το συναίσθημα που διακηρύσσουν πως έχει εκλείψει υπάρχει. Υπόσχομαι να βοηθήσω με τα γραπτά μου όσους περισσότερους μπορώ, μια καρέκλα για να έχουν κάπου να κάτσουν όταν νιώθουν κουρασμένοι.
Φοβάμαι. Δεν Φοβάμαι. Φοβάμαι.  Δεν φοβάμαι. Πάλι μαδάω τη μαργαρίτα της ανασφάλειας μου.
Μαμά; Μπαμπά; Που είστε; Σας πειράζει που δεν λέω πόσο σας αγαπώ; Το γνωρίζετε όμως ε; Μην με αφήσετε μόνο εντάξει; Ε παιδιά; Θα σας κάνω κάποτε όλους περήφανους με τα γραπτά μου, είναι το μόνο που αξίζει πραγματικά πάνω μου. Η Νικολέτα είναι αυτή; Θυμάμαι της τα είχα ρίξει πριν κάνα δύο χρόνια, έφαγα άκυρο. Είμαι πολύ καλό παιδί, πολύ γλυκός, πανέξυπνος, συναισθηματικός, μου αξίζουν όλα τα καλά και τέτοιες μπούρδες. Το κρίμα στο λαιμό σας κορίτσια αν συνεχίσετε να λέτε τέτοιες πίπες για να κρύψετε την αλήθεια, κάνετε τα πράγματα χειρότερα.
Οπότε σήμερα είναι 14 Φλεβάρη. Ή μήπως είναι αύριο; Ένα είναι σίγουρο, πάλι αγχώθηκα. Σταμάτα! Σταμάτα! Όλα θα πάνε καλά, όλα καλά θα πάνε! Όλα είναι στη θέση τους, όλα θα γίνουν όπως πρέπει να γίνουν. Όλα-.
Τι σκατά κάνω με τη ζωή μου;
Εγώ, που είναι το σπίτι μου άδειο.....
Οπότε αύριο είναι 14 Φλεβάρη ε; Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός!