Δημιούργημα της στιγμής

Δύο μπύρες και ένα σακούλι πατατάκια
Και ωραία μουσική να παίζει από τα ηχεία
Δίχως υποχρεώσεις, δίχως έγνοιες εκτός από
Τα συνηθισμένα άγχη, τα καθημερινά.
Η μια μπύρα τελείωσε πριν ξεκινήσει το ποίημα
Η άλλη περιμένει στο ψυγείο και όσο περνάει η ώρα
Κρυώνει όλο και περισσότερο.
Έξω άρχισε να βρέχει, υπέροχη η ηχώ
Που κάνουν οι σταγόνες καθώς πέφτουν στο έδαφος-
Τι ωραία που είναι!
Πόσο υπέροχη ώρες-ώρες φαντάζει η τύχη μας!
Μακάρι να ήταν έτσι κάθε μέρα.
Αν είχα και ένα πούρο στο χέρι, θα με χαρακτήριζα άρχοντα.
Είναι από τις βραδιές που εύχεσαι
Να κρατούσαν λίγο παραπάνω
Η μπύρα κυλάει ευχάριστη στον ουρανίσκο
Και εγώ σπάνια νιώθω πως ανήκω
Στον κόσμο αυτό.
Κάποτε θα κατακτήσω την Ευρώπη, μετά την Αμερική
Πρώτα όμως την Δημοκρατία του Παρθενώνα.
Προς το παρόν εκείνος γαργαλάει τα πλήκτρα του πιάνο.
Χορέψτε σκέψεις μου, μην χάνεστε στη Σκέψη μου
Θα σε πήγαινα βόλτα αν σε είχα κοντά μου
Αλλά δεν σε έχω, τι κάθομαι και σκέφτομαι;
Είμαι το αθώο θύμα μιας πλεκτάνης τρομερής
Που έστησα εγώ ο ίδιος
Με ανθρώπους που δεν μιλάνε την γλώσσα μου
Και ερπετά που βρομίζουν με γλίτσα το μέρος.
Θα πεθάνω πριν την ώρα μου, προς το παρόν
Σκοτώνω την ώρα μου με τις λέξεις.
Την θυμάμαι πως μου μίλησε το μεσημέρι -γλυκά, όμορφα!-
Μετά την εξέταση, να με ρωτήσει πως τα πήγα
Είχε άγχος γιατί δεν ήξερε πως τα πήγε αυτή.
Μονάχα να την ήξερα περισσότερο, μονάχα να την γνώριζα παραπάνω
Όλα θα ήταν πολύ διαφορετικά τώρα....
Δεν θα σκεφτώ το αύριο, στην ώρα τους όλα
Τώρα με περιμένει το γλυκό, παγωμένο νέκταρ
Ένα διήγημα, μία Λολίτα, κάποιος Γιαπωνέζος
Και ίσως κάποιος Άγγλος.