Δημιούργημα της Σκέψης μου

Το κεφάλι μου βάρυνε πάλι, άγνωστο το γιατί.
Σήμερα είναι μια μέρα από εκείνες
Που θυμήθηκα όσα υποσχέθηκα στον εαυτό μου
Και ανησύχησα υπερβολικά και
Τρέμω στην ιδέα πως η μούσα μου δεν θα σταθεί αρκετή.
Πως θα καταλήξω τελικώς να αδιαφορώ για τα όνειρά μου
Θα εξευτελίσω το ποιόν μου για λίγη σιγουριά.
Εκσπερμάτωσα μίζερα φορώντας την μάσκα μου και
Με νίκησε η μέγαιρα Σειρήνα της ανασφάλειας
Και τα πνευμόνια μου βάρυναν με καπνό αφιλτράριστο
Τι σε αφορά εσένα αν εμένα δεν με αφορά η γνώμη σου
Αλλά καταλήγω να την ενστερνίζομαι;
Τι θα μείνει από εμάς όταν πεθάνουμε;
Εφόσον οι ήρωες μου τα κατάφεραν, κάτι θα βγει
Από την προσπάθεια μου να ξεκλειδώσω τις πόρτες
Μιας ζωής με απομεινάρια μιας άλλης ζωής
Που δεν την πίστεψα αρκετά για να την αδράξω.
Τραβάω τρίχες από τα γένια μου και τις μασουλάω
Και τα μαλλιά μου έχουν αρχίσει να αραιώνουν
Και η μορφή μου να πλαταίνει
Και αν πεθάνω αυτή ακριβώς τη στιγμή
Τα γραπτά μου θα μείνουν σκονισμένα γιατί
Τα γράμματά μου δεν θα τα καταλάβετε.
Προσεύχομαι για μια ζωή ξεχωριστή και όσο λιγότερα βάσανα.
Αν παλεύω με την κατάθλιψη δεν το γνωρίζω, δεν υπάρχει γνωμάτευση
Μόνο ιδρώτας, δάκρυα, λάθος επιλογές και σκέψεις με τέλμα.
Ακολουθώ την καρδιά μου και ας πάω στο διάολο.
Τι τόλμησα, τι έχασα, τι έμεινε, πόσο γέλασα, πόσο πάλεψα, πόσα στερήθηκα, πόσα αρνήθηκα, πόσους προστάτευσα, πόσα υπέμεινα, πόσο αγάπησα, πόσο ερωτεύθηκα,  πόσα κατάφερα, πόσο λύγισα
Λίγοι το ξέρουν, πολλοί θα το μάθουν, ένας το βίωσε
Θα αντέξω, δεν θα λυγίσω
Γιατί έχω πίστη σε αυτό που θέλω να χτίσω, σπάνιο δείγμα
Και έχω ανάγκη να δώσω και να τους κάνω να φωνάξουν
Και ας κλαίνε τα θλιμμένα μου μάτια.

-Venceremos-