Λευκά σεντόνια με λεκέδες

Είσαι τόσο κοντά μα και τόσο μακριά.
Με τα ακροδάχτυλα μου μπορώ να αγγίξω τη μορφή σου
Αλλά δεν μπορώ να αγγίξω το σώμα σου
Ούτε να νιώσω στο αυτί μου την πνοή σου.
Ποιος ηδονιστής θεός επέλεξε αυτή τη μοίρα για μένα;
Ρίσκαρε και ας χάσεις λένε
Μα έχασα τα πάντα πριν προλάβω να βγάλω άχνα.
Και δεν είναι η Μενεξεδένια η Πολιτεία που φταίει τελικά
Εγώ είμαι ο υπαίτιος που δεν στάθηκα αρκετός
-άραγε είμαστε ποτέ αρκετοί;
Θα φύγουμε πριν καταλάβουμε πως ζήσαμε αρκετά.
Ζούμε μεγάλα διαστήματα δίχως να νιώθουμε τη ζεστασιά
Και αυτό είναι εντάξει.
Αν δώσεις θα πάρεις λένε, μα τι γίνεται όταν
Θες να δώσεις και ας μην πάρεις τίποτα πίσω;
Είσαι τώρα μακριά και εγώ υπάρχω εδώ
Ανάμεσα σε τόσους άλλους, βαδίζω σκυφτά.
Ένα σαραβαλιασμένο τομάρι μέσα στο κοπάδι.
Ας έπαιρνες την ψυχή μου και ας την έκανες ρημαδιό
Δεν ήταν τόσο τρομακτικά τα όσα ζήτησα
Μα εσύ επέμενες σε άλλους ουρανούς να λάμψεις.
Γιατί ήξερες πως να μεταχειριστείς την αγαθή καρδιά μου.
Πάλεψα αρκετά και απεγνωσμένα
Και το μόνο που ζήτησα ήταν ένα δικό σου χάδι.
Τώρα μαραζώνω μόνος στα σκοτάδια μου.
Που βρίσκεσαι ,ανάσα μου λυτρωτική;
Ώρες- ώρες πονάει η μοναξιά, ε;
Μα εύχομαι να μην τη νιώσεις ποτέ όπως εγώ.
Ήθελα να σου δώσω τα πάντα και έλαβα το τίποτα.
Τώρα οι πίνακές μου κείτονται αδειανοί
Και ο ουρανός μου-.
Εκείνον δεν μπορείς να τον ακουμπήσεις!
Μπορεί να έκανες μερικά αστέρια λιγότερο λαμπερά
Να προκάλεσες έκρηξη σε άλλα
Μα μέχρι εκεί!
Και μη νιώσεις ποτέ πως εγώ σου έδωσα περισσότερη σημασία
Με τους τρόπους μου και πως έγινες κάτι παραπάνω, κάτι καλύτερο.
Μην κορδώνεσαι σαν  το παγόνι, μικρό μου σαλιγκάρι.
Γιατί τότε  θα είσαι ένα τίποτα, μπαλόνι γεμάτο αέρα που βρωμάει και θα σκάσει και θα πέσει στο έδαφος .
Τότε πραγματικά θα σε λυπάμαι
Και ένα μέρος μου θα εύχεται για σένα ό,τι χειρότερο μπορείς να φανταστείς!
Βλέπεις τι κάνεις;
Εγώ δεν είμαι κακός, δεν θέλω να είμαι κακός!
Αλλά μην προσπαθήσεις ποτέ να τα βάλεις μαζί μου
Αν τέτοιος γίνω ,δεν είμαι όσο ηλίθιος νομίζεις!
Γιατί μπορεί να σε πληγώσω και εγώ δεν θέλω να πληγώσω κανέναν.
Ακόμη και αν το αξίζει.
Μα έχω πληγώσει και -.
Ω, τι με αναγκάσατε να γίνω!