Πλάτσα-πλούτσα, το κεφάλι λούτσα

Επειδή δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να κάνω
Τώρα που στεγνώνω στην ξαπλώστρα
Ξεκίνησα να γράφω αυτό το ποίημα.
Όμως δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο θέμα κατά νου.
Η θάλασσα με ηρεμεί, βλέπετε μου έδειξε η αδερφή μου
Πως να κάνω κωλοτούμπα μέσα στο νερο,μπροστά και πίσω.
Έτσι απασχόλησα για λίγο το μυαλό μου.
Είναι ωραία,ήρεμα εδώ ,αν και κάνει αρκετή ζέστη, ευτυχώς η θάλασσα δεν είναι πολύ κρύα
-Το χρειαζόμουν αυτό, το χρειάζομαι όλο και περισσότερο.
Αυτές τις μέρες πολλά εσώψυχα,πολλές σκέψεις
Και πάλι νιώθω πίεση.
Ένα φέιγ βολάν, ημερήσια κυκλοφορία, που αναγράφει τα ίδια,παρόμοιο περιεχόμενο.
Συγγνώμη που δε σε σκέφτηκα, συγγνώμη που δεν είμαι πιο ξεκάθαρος, πόσο άθλιος είμαι ώρες-ώρες, δεν είμαι κακόβουλος,είμαι καλό παιδί- σταμάτα!
Μια παλίρροια  είναι η ζωή μου και εγώ κωλυμπάω στα βαθιά ,έπαψα εδώ και καιρό να πλατσουρίζω.
Είναι ωραίο το θαλασσινό νερό, η αρμύρα του είναι ιαματική και σου καίει τα ρουθούνια.
Βουτάς το κεφάλι μέσα και κρατάς την αναπνοή σου μέχρι τελευταίας στιγμής-
Τι θα γίνει αν την κρατήσεις λίγο παραπάνω;
Θέλω να χτίσω ένα σπίτι πάνω σε ένα βράχο κοντά σε ένα χωριό, απρόσιτο απο τους πολλούς.
Να αφήνω μόνος όσους θέλω να έρθουν
Και να πηγαίνω εκεί να κλείνομαι
Μέρες σαν και αυτές, μέρες ηλίολουστες
                             Μέρες που με αμφισβητώ
Μέρες που κοντεύω να εκραγώ.