Ξύπνησα στραβά από τον ελάχιστο ύπνο μου
Μέσα στο λεωφορείο τώρα ,τρέχα τρέχα οδηγέ
Μα ποιους θα προσπεράσουμε σε αυτή την ιδιάζουσα ευθεία;
Εδώ δεν έχει σήματα,δεν έχει φανάρια
Μονάχα άλλα λεωφορεία
Ελπίζω να μην μελτεμιάσει ο καιρός από αύριο
Ποιος στον κόκκινο διάβολο ελέγχει τον καιρό;
Ταξίδι για να τους βρω,θα είναι εκεί;
Λέω να πάω να κλειστώ σε ψυχιατρικό άσυλο κάποια στιγμή
Ίσως ηρεμήσω εκεί,ίσως ανασυγκροτηθώ
Ίσως το τρελόχαρτο δικαιολογήσει τη θλιβερή ζωή μου
<< Ναι κ.Τ, ο γιος σας ήταν ζαβό τόσο καιρό,από τις πιο ιδιαίτερες περιπτώσεις, λυπόμαστε, πρέπει να τον κρατήσουμε εδώ και να του σερβίρουμε κοκτέλες ,λυπόμαστε ε,να έρχεστε να τον βλέπετε οπότε θέλετε!>>.
Μα αφήστε με ήσυχο στην καταθλιπτική ζωή μου, να ακούω τα καταθλιπτικά τραγούδια μου, να κάνω τις καταθλιπτικές μου απόπειρες και ασχολίες , να γράφω θλιμμένα ποιήματα ,να αντιμετωπίζω τις αντιθέσεις μου αποτυχημένα, να σας διασκεδάζω επιτυχημένα, να είμαι φίλος και αδερφός και σύντροφος σας
Για το καλό μας τα κάνω όλα ρε μάτια μου
Για να έχουμε κάπου να στρεφόμαστε τις στιγμές που μας υποσχέθηκαν χαβιάρι και μας τάισαν νερόβραστα μακαρόνια
-Αλλά εσύ φυσικά σπάνια νιώθεις υποτονικά
Σπάνια σε πιάνουν οι μαύρες σου
Έτσι;
Ω,τι θαυμαστή ηλιόλουστη ζωή πρέπει να έχεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου