Προνόμιο το βολικό στρώμα

Την χρειαζόμασταν αυτή την βόλτα και οι δύο.
Αδερφέ μου, εσύ  είχες τα δικά σου να σκεφτείς και μετά ανηφόρισες προς το σπίτι σου.
Προσπάθησα να σε βοηθήσω όπως μπορούσα
Πάντα το προσπαθώ και ας μην το καταφέρνω.
Εγώ έπρεπε να είχα στρίψει νωρίτερα για το δικό μου
Αλλά ήθελα να απολαύσω την βόλτα μας και μετά  την μοναξιά του γυρισμού παρέα με τα ακουστικά μου.
Τόσες σκέψεις μαζεμένες μέσα, συγκεχυμένες, θέλουν να βγουν, νιώθω να πνίγομαι -γιατί να μην μπορώ να τους βοηθήσω όλους ;
Γιατί να μην μπορώ να μιλήσω όπως θέλω όταν πρέπει;
Γιατί τουρτουρίζω τόσο;
Γιατί να μετανιώνω για τόσα πολλά;

Χθες του έλεγε χοντράδες μα σήμερα τα βρήκανε
Για πόσο ακόμη σκοπεύεις να βασανίζεσαι γλυκέ μου;
Αδερφέ μου νιώθω πως έχουμε απομακρυνθεί λίγο, μια αμηχανία πλανάται
Αλλά το ξέρεις πως σε αγαπάω, αν σε βασανίζει κάτι πάρε τον αγκώνα μου
Και στηρίξου πάνω του, εγώ είμαι εδώ.
Μάτια μου, μην τον ζορίζεις πολύ και συ,ξέρεις πως θα έκανε τα πάντα για σενα
Χαίρεσαι που περνάει το δικό σου, σε νιώθω
Μα έχει και αυτός τα δικά  του.
Ξέρεις πολύ καλύτερα από όσο νομίζεις
Μην παριστάνεις πάντα την ανήξερη .

Τρυφερή η καρδιά μου,  έχει τόσα να προσφέρει- αλήθεια!-
Μα καταστρέφω συνεχώς τη ζωή μου
- Θεοί, τι θα γίνει με εμένα;
Τι πλάσμα είναι αυτό που δημιουργήσατε;
Πλατύ χαμόγελο και αυτοκαταστροφικό.
Σου εύχομαι ολόψυχα να μην γίνεις ποτέ έρμαιο των παθών σου
Να μην χρειαστεί να ζήσεις  ποτέ με τέτοια
Τα πάθη σου να είναι μόνο υγιή.
Δεν ξέρεις τι είναι να ζεις συνέχεια
Με εκείνους να ψιθυρίζουν
-Αφήστε με ήσυχο!
Και ίσως αξίζει ρε Κορακι να τα ποντάρεις, για μια φορά έστω ,όλα σε κάποιον
Και ας μείνεις στον άσσο.

Τουλάχιστον υπάρχουν οι φίλοι.
Δεν ήπιες μόνος σου την ρετσίνα
Γελάσατε και ξεχαστήκατε.
Το είχες ανάγκη καταβάθος.....
Είναι ευλογία οι φίλοι οι πραγματικοί!

Ωραία πέρασες σήμερα ρε, αυτό να θυμάσαι.
Μέχρι να έρθει το αύριο
Μέχρι τότε να θυμάσαι το σήμερα που πέρασε.
Αβέβαιο το μέλλον μα θα τα καταφέρουμε!
Θα τα καταφέρουμε ;