ύπνος

μου αρέσει ο ύπνος.
δεν σκέφτομαι όταν κοιμάμαι
ούτε πονάει
ούτε τίποτα.
μια κατάσταση αναστολής
μια κατάσταση πλήρους ευτυχίας.
το ξέρω πως η ζωή είναι εκεί έξω
και με όλο μου το είναι
θέλω να την αρπάξω 
από τα μαλλιά
μα, μερικές φορές, απλά
θέλω να είμαι στο κρεβάτι μου
και απλά να κοιμάμαι.
βαθιά.
οριζόντια.
πλάγια.
απλά να κοιμάμαι
και τίποτα άλλο.
τουλάχιστον τότε
δεν πονάει.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

αν το μπορέσεις
αγάπησε αυτό που είσαι
και αυτό που έχεις.
είναι δύσκολο να το καταφέρεις
αν το μίσησες
αν το έκαναν τροφή για τα θηρία
αν το εξευτέλισαν τόσο πολύ
και σε έπεισαν
πως δεν αξίζει και τόσο
πως είναι μια απλή σταγόνα
στον απέραντο ωκεανό.
αλλά προσπάθησε.
γιατί μόνο η αγάπη
μας κρατάει δυνατούς
και μας οδηγεί
ένα βήμα παραπάνω, ένα βήμα πιο μπροστά.
αγάπησε το ομοίωμα στον καθρέφτη
αγάπησε τα όμορφα και τα άσχημα.
πρώτα αυτό
και μετά άλλαξε, αν θες
οτιδήποτε δεν σου κάθεται καλά.
υπάρχει τόσο μίσος, τόση οργή
ικανά να θρέψουν 
τρείς πλανήτες σαν την Γη.
η ομορφιά είναι δύσκολη υπόθεση.
πάτα στα δύο σου πόδια δυνατά
και αγκάλιασε εκείνο που δεν φαίνεται
όσο πιο σφιχτά μπορείς.
άνοιξε τα μάτια το πρωί
και μην πεις πολλά ψέματα.
χαμογέλα μονάχα
και αγάπησε
αυτό
που είσαι
και έχεις.
κάποια μέρα
θα είναι όμορφος
ο ήλιος
ξανά.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

θραύσματα

αποτελούμαστε από θραύσματα,

σπάζοντας τον εαυτό μας καθημερινά 

σε χιλιάδες κομμάτια 

για να μπορέσουμε να υπάρξουμε 

λίγο παραπάνω, λίγο ακόμα.

είμαστε καθρέφτες του εσωτερικού μας κόσμου 

και μασκαρεύουμε την υπόσταση μας

όσο καλύτερα μπορούμε

για όσο περισσότερο μπορούμε

γιατί δεν γίνεται αλλιώς.

κοιτάζοντας ένα λευκό ταβάνι

περικυκλωμένοι από τέσσερις τοίχους, ανεξαρτήτου χρώματος

που καθόρισαν τελικά

όλη μας την ζωή 

με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

και ήμασταν πάντοτε εμείς.

ήταν τόσο φανερό πως μόνο εμείς θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς 

και τίποτα άλλο.

αλλά τι συνέβη;

γιατί θυμάμαι 

εκείνο το μικρό παιδί 

σε εκείνη την κούνια

να βρίσκεται στον αέρα ψηλά και

να χαμογελάει 

σαν να νιώθει ο βασιλιάς του σύμπαντος;

που πήγε εκείνο το παιδί;
που χάθηκε όλη η αθωότητα;

τι μου συνέβη;

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

λίστα

είναι ρόδα
γυρίζει.
είναι στιγμές

περνάνε.
είναι χρόνια
αλησμόνητα.
είναι σκέψεις
αδικαιολόγητες.
είναι βράδια
αξημέρωτα.
είναι έρωτας
αρχάγγελος.
είναι μοναξιά
ανυπόφορη.
είναι ποιήματα
λεπίδες.
είναι αγκαλιά
λύτρωση.
είναι ελπίδα
μαλακισμένη.
είναι άγχος
μόνιμο.
είναι λίστα
ατέλειωτη.
- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

εξαρτάται

Εξαρτάται.

Αν όλα πάνε καλά

Αν όλα πάνε στραβά 

Εξαρτάται από τις συγκυρίες και τις περιστάσεις.

Εξαρτάται από το ύψος, το βάρος, τι λέει η ταυτότητα 

Τι πιστεύεις ότι είσαι και τι θεωρούν οι άλλοι για σένα.

Εξαρτάται από τα όνειρα που έχεις

Αν έχουν πραγματοποιηθεί 

Αν τα έχεις ξεχάσει

Αν στα έχουν ρημάξει.

Εξαρτάται από τα φτερά σου

Αν τα εχεις ακόμα

Αν στα έχουν κόψει 

Αν τα φροντίζεις καλά

Αν τα έχεις αφήσει να βρωμίζονται και δεν τα περιποιείσαι.

Εξαρτάται από το πόσα έχεις στο πορτοφόλι σου

Πόσα σκοπεύεις να μαζέψεις

Με ποιον τρόπο 

Αν βγάζεις τον μηνα

Αν σου περισσεύουν.

Εξαρτάται 

Από τόσους πολλούς παράγοντες.

Εξαρτάται.

Έτσι ήταν

Έτσι είναι 

Έτσι θα είναι.

Πάντα θα εξαρτάται από 

Κάτι.

Και έτσι

Λες

Είναι αλυσίδα 

Ή μήπως

Ελευθερία;

-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

άτιτλο

έχουν περάσει οι μέρες.
ξηρασία.
ηρεμία.
όλα βαίνουν
κατ' ευχήν.
όλα βαίνουν
με τον τρόπο τους.
και αν μπορούσα κάπως να τα αλλάξω
ευχαρίστως θα το έκανα.
ο τροχός γυρίζει
η γη είναι μια σφαίρα
και αν κάτι έγινε μια φορά
δεν σημαίνει πως
θα ξαναγίνει.
ο καιρός θα δείξει
όλο αυτό λέμε
ο καιρός θα δείξει.
είναι τόσο εύθραυστα τα πάντα
και είμαστε θεατές
μιας παράστασης
που είχε αρχή
έχει μέση
και αναμένουμε
καρτερικά
το τέλος.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

οι ώρες και οι μέρες

Πιάνω τον εαυτό μου

Να σκέφτεται

Όλες εκείνες τις ώρες

Που δεν ήξερα τί να τις κάνω

Και απλά περίμενα 

Να περάσουν.

Λες και ο χρόνος

Ήταν ιδιοκτησία μου

Λες και τον είχα

Άπλετο στην διάθεση μου.

Σκέφτομαι εκείνες τις ώρες

Και καμία φορά

Τις θέλω πίσω.

Όχι για να τις ξαναζήσω

Αλλά γιατί τις χρειάζομαι.

Γιατί μεγαλώνω και 

Γιατί θα μπορούσα να τις αξιοποιήσω

Αλλιώς, σαν

Σαν πιάνο που υπήρχε μπροστά μου

Και εγώ ο χαζός απλά

Κοίταζα απλά τον τοίχο-

Σαν τετράδιο άσπρο, σαν λευκός καμβάς-

Οι ώρες που περίμεναν 

Να αξιοποιηθούν.

Όλο και κάπου θα χρησίμευσαν, δεν αντιλέγω.

Αλλά έστω μερικές, μονάχα 

Αν τις είχα τώρα...

Μονάχα αν τις είχα...

-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)