οι ώρες και οι μέρες

Πιάνω τον εαυτό μου

Να σκέφτεται

Όλες εκείνες τις ώρες

Που δεν ήξερα τί να τις κάνω

Και απλά περίμενα 

Να περάσουν.

Λες και ο χρόνος

Ήταν ιδιοκτησία μου

Λες και τον είχα

Άπλετο στην διάθεση μου.

Σκέφτομαι εκείνες τις ώρες

Και καμία φορά

Τις θέλω πίσω.

Όχι για να τις ξαναζήσω

Αλλά γιατί τις χρειάζομαι.

Γιατί μεγαλώνω και 

Γιατί θα μπορούσα να τις αξιοποιήσω

Αλλιώς, σαν

Σαν πιάνο που υπήρχε μπροστά μου

Και εγώ ο χαζός απλά

Κοίταζα απλά τον τοίχο-

Σαν τετράδιο άσπρο, σαν λευκός καμβάς-

Οι ώρες που περίμεναν 

Να αξιοποιηθούν.

Όλο και κάπου θα χρησίμευσαν, δεν αντιλέγω.

Αλλά έστω μερικές, μονάχα 

Αν τις είχα τώρα...

Μονάχα αν τις είχα...

-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)