Περασμένες ζωές (11)

 

Ξάπλωνε στο κρεβάτι του και χάζευε το προφίλ της Αλίκης. Του φαινόταν πολύ προσεγμένο. Είχε λίγα post, αλλά όλα έμοιαζαν να εξυπηρετούν κάποιο σκοπό: φωτογραφία από διακοπές, φωτογραφία από ορκωμοσία, βίντεο από θεατρική παράσταση...σε σύγκριση με το δικό της, το δικό του έμοιαζε πολύ περίεργο- φωτογραφία μιας γάτας, φωτογραφία με ένα ποτήρι μπύρας, μερικοί συγγραφείς, τέτοια πράγματα. Αν δεν είχαν μιλήσει τόσο από κοντά, από τα social μόνο θα είχε χάσει πόντους. Ταλανιζόταν πολύ αν έπρεπε να στείλει μήνυμα αμέσως, για να δείξει ενδιαφέρον ή να περιμένει, να το φρενάρει λίγο για να μην φανεί λιγούρης. Το κεφάλι του πονούσε, είχε hangover και δεν ήταν σε θέση να πάρει σωστές αποφάσεις. Έτσι, την υπόλοιπη μέρα την πέρασε βλέποντας Six Feet Under, μέχρι να πέσει για ύπνο. Άλλωστε, είχε ρεπό, η επόμενη μέρα ήταν Κυριακή και δεν τον πείραζε να περάσει, μετά από καιρό, μια μέρα που να μην κάνει απολύτως τίποτα. Δεν είναι πάντα κακό να χαραμίζεις τον χρόνο σου, όπως λένε κάποιοι, καμιά φορά το χρειάζεσαι για να γεμίσεις τις μπαταρίες σου, σε κατάσταση αναστολής λειτουργίας.
Στους άλλους δεν είχε πει τίποτα για αυτά που σκεφτόταν και αισθανόταν. Δηλαδή, ήξεραν πως μίλησε σε μια κοπέλα, γιατί, σύμφωνα με τους ίδιους, ο Δημήτρης από ένα σημείο και μετά έλεγε πως βρήκε τον έρωτα της ζωής του και τους φίλαγε στο πρόσωπο, αλλά ήταν σα να μίλησε με ένα φάντασμα- κανείς δεν την είχε δει, τέλος πάντων σε κανέναν δεν θύμιζε κάτι η συγκεκριμένη κοπέλα. Επίσης,  φοβόταν πως θα τους μπέρδευε από τα μηνύματα, ήταν από τις λίγες φορές που προτιμούσε να χρησιμοποιήσει τον προφορικό λόγο για να επικοινωνήσει το μέσα του. Απλά χρειαζόταν να μείνει μόνος του, με τον εαυτό του, απλά για λίγο, μόνο για εκείνη την μέρα. Αύριο, αύριο θα τα πούμε, μην με πιέζετε...
Όταν η Αλίκη ξύπνησε, της πήρε λίγη ώρα μέχρι να θυμηθεί οτι δεν κοιμόταν στο κρεβάτι της, αλλά δίπλα στην Μαρίνα, η οποία ξάπλωνε ανάσκελα και είχε το στόμα ανοιχτό. Η Αλίκη χαμογέλασε και, με ήρεμες κινήσεις, σηκώθηκε όρθια, για να μην την ξυπνήσει. Πήγε στο σαλόνι, που είχε αφήσει την τσάντα της και έβγαλε την οδοντόβουρτσα και κάνα δυο ακόμη πράγματα. Αφού πλύθηκε, τα έβαλε όλα πίσω πάλι, κάθισε στον καναπέ και άνοιξε το κινητό της. Ήταν νωρίς, ούτε καν έντεκα. Είχε το κακό συνήθειο να μην μπορεί να κοιμηθεί ως αργά, ακόμα και αν ξενυχτούσε. Στο μυαλό της έφερε το προηγούμενο βράδυ. Της άρεσε που πήγε, τελικά, στο πάρτι, είδε νέο κόσμο και ξέσκασε. Και μετά πήγαν και σε κλαμπ, πράγμα σπάνιο για την ίδια. Μειδίασε με το κερασμένο ποτό από τον (δεν θυμόταν το όνομά του) και το σφηνάκι από τον (αδιαφορούσε πλήρως). Σε γενικές γραμμές, ήταν όμορφα και δεν είχε παράπονο. Και τότε, σαν αναλαμπή, θυμήθηκε εκείνο το παιδί που της έπιασε κουβέντα στο πάρτι. Τον Δημήτρη. Είχε συγκρατήσει το όνομα του. Συνεσταλμένος, κομμάτι ντροπαλός, λίγο διαφορετικός από αυτούς που την προσέγγιζαν γενικά. Αναθυμόταν τις κουβέντες τους και της έκανε εντύπωση η στάση του, η οποία δεν φανέρωνε, τουλάχιστον άμεσα, πως ο μόνος λόγος που της μιλούσε ήταν για να την κρεβατώσει μετά (της άρεσε αυτή η λέξη). Ήταν ήρεμος και συγκρατημένος. Λυπήθηκε, μάλιστα, που έφυγαν νωρίς, θα της άρεσε να μιλήσουν παραπάνω, αλλά είχε υποσχεθεί στην Μαρίνα πως θα ακολουθούσε το πρόγραμμά της, όποιο και να ήταν αυτό. Είχαν ανταλλάξει Instagram, όμως, ναι, ναι, για να δούμε. Μπήκε στο προφίλ του. Είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον. Ειδικά μια φωτογραφία με μια γάτα της κέντρισε την προσοχή.
Παρ' όλ' αυτά, το είχε πάρει απόφαση να μην μπλέξει με κάποιον στα κοντά. Αυτό που είχε συμβεί με τον Θεόφιλο της είχε αφήσει στίγμα. Ακόμα και αν εκδήλωνε το παραμικρό ενδιαφέρον με αυτό το άτομο, ποιος μπορούσε να της εγγυηθεί πως ήταν εντάξει; Πως κάποια στιγμή δεν  θα αποκαλυπτόταν ο πραγματικός του χαρακτήρας και δεν θα πληγωνόταν ξανά; Ήξερε πως όλα αυτά ήταν παράλογες σκέψεις, πως υπερανέλυε καταστάσεις που δεν υπήρχαν παρά στην σφαίρα του φαντασιακού της, αλλά και πάλι, κάτι την κρατούσε πίσω, εκείνες οι πληγές της ψυχής που δύσκολα επουλώνονται. Ο Δημήτρης είχε κάνει ένα καλό βήμα μπροστά και η Αλίκη ήθελε πάλι να εμπιστευτεί, πάλι να αισθανθεί, αν ήταν αυτό δυνατό, αλλά έπρεπε να σταθεί βράχος στην απόφασή της. Ας της έστελνε εκείνος, αν ενδιαφερόταν. Αν δεν έβλεπε ποτέ μήνυμα, τότε θα βεβαιωνόταν η υποψία της. 
Ήξερε πως η Μαρίνα θα αργούσε να ξυπνήσει. Αλλά δεν ήθελε να φύγει. Είχε ανάγκη την παρέα της, είχε ανάγκη να μην είναι μόνη. Οι δεύτερες, κακές σκέψεις άρχισαν να την πολεμάνε και η Αλίκη δεν είχε τα όπλα για να τις καταπολεμήσει μόνη. Για να αδειάσει το μυαλό της εντελώς, φόρεσε ακουστικά, άνοιξε το Netflix και έβαλε να δει μια κωμωδία. Και, χωρίς να το καταλάβει, η ώρα πέρασε και η Μαρίνα ξύπνησε. Έβγαλε τα ακουστικά και της χαμογέλασε.
Ξύπνησε η πριγκίπισσα;
Σσσσσ.
Ααααα, τώρα θέλει ησυχία. Χθες δεν είχε θέμα με τα ποτά που την κερνούσαν οι άγνωστοι κύριοι στα μαγαζιά.
Αποδέχομαι τις αδυναμίες μου και προχωράω.
Πως είσαι;
Καλά. Εσύ πως κοιμήθηκες;
Μια χαρά! Σαν σπουργίτι!
Σαν ερωτευμένο σπουργίτι, θες να πεις!
Η Αλίκη κοκκίνισε.
Τι εννοείς;
Εννοώ πως ο ιππότης κέρδισε την καρδιά της δεσποσύνης χθες! Νομίζεις μπορείς να μου κρυφτείς;
Ποιος ιππότης;
Αμάν βρε Αλίκη, σε τα μας; Εκείνο το παιδί στο πάρτι, πως τον λέγαν;
Ο Δημήτρης;
Α να γεια σου! 
Και γιατί είμαι ερωτευμένη, παρακαλώ;
Γιατί το είδα στα μάτια σου, όταν σε ρώτησα για αυτόν! The eyes, chico, they never lie. Και μετά στο μαγαζί, ήσουν αλλού.
Ναι, είμαι ερωτευμένη τα μάλα μαζί του! Θα τον ζητήσω σε γάμο!
Ξεκίνησαν και οι ειρωνίες! Τα πράγματα είναι δύσκολα! Χα χα χα....
Συνέχισαν για λίγο αυτήν την κουβέντα και μετά αλλάξαν συζήτηση. Ωστόσο, η Μαρίνα δεν είχε τελείως άδικο. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν ερωτευμένη. Αλλά εκείνο το παιδί, ο Δημήτρης, είχε ένα ενδιαφέρον!

-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)