Στέκομαι 

Μόνος

Πάνω στην κορυφή ενός λόφου.

Είναι νύχτα, βαθιά νύχτα φοβάμαι λίγο

Αν και δεν θα έπρεπε, είμαι άντρας τώρα

Οι άντρες ούτε φοβούνται,ούτε κλαίνε

Έτσι δε λένε;

Έτσι δεν μου λέγατε, γαμω τα-, τέλος πάντων, όχι σήμερα αυτά.

Το ράδιο παίζει κομμάτια

Που δεν τα ακούω συχνά

Αλλά αυτά παίζει και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.

Φοβάμαι λίγο.

Ποιος ξέρει τι θα μπορούσε

Να μου επιτεθεί;

Και μετά να πάθω τίποτα

Και να μην με βρίσκουν και ίσως...

Ίσως καλύτερα, ίσως να ήταν καλύτερα

Να χάνομουν για λίγο, για πολύ λίγο

Ίσα ίσα να ηρεμήσει ο νους 

Όχι, όμως,για πάντα, όχι...

Δεν γίνεται τώρα , δεν γίνεται να χαθώ

Για πάντα

Όχι τώρα, τώρα που

Αυτό που θέλω είναι

Για πάντα

Να μείνω.

Πριν και μετά

Να μείνω.

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)