Τελευταία δεν έχω κάτι συγκεκριμένο

Στο μυαλό μου

Για το οποίο θέλω να γράψω.

Διάφορα, εδώ και εκεί, οι σκέψεις σαν 

Μέλισσες που πάνε από το ένα λουλούδι στο άλλο,

Να μαζέψουν γύρη,

Να επιστρέψουν στο μελίσσι,

Να φτιάξουν μέλι στη φωλιά.

Αφήνομαι, ελεύθερη η φαντασία, όπου με παει,

Κάτι μεγάλο, κάτι μικρό, κάτι ωραίο, κάτι κακο,

Κατι που

Συνήθως

 δεν θα διαβάσει σχεδόν

 κανείς

 μα δεν πειράζει.

Έγραψα ένα διήγημα χθες,ωραίο, μεγαλουτσικο

Δεν ξέρω αν θα το διαβάσει κανείς άλλος

Αφού το διορθώσω

Μα δεν πειράζει.

Θα ήταν ωραίο να μην σκονίζονταν τόσο πολύ

Όσα έχω γράψει και να 

Έμπαιναν σε περισσότερες καρδιές μα

Δεν πειράζει.

Δεν περιμένει κανείς να διαβάσει αυτά που γράφω

Το ξέρω, μα 

Ίσως κάποια μέρα το μελίσσι

Γεμίσει τόσο πολύ μέλι

Καλής ποιότητας

Που οι άνθρωποι θα μαζεύονται για να το γευτούν 

Όπως είναι.

Μέχρι τότε

Τι να

Κάνουμε;

-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)