....μα δεν θυμάμαι την αρχή του
μονάχα το τέλος του.
Ήμουν, λέει, παρκαδόρος σε ένα Σούπερ Μάρκετ στην Κοζάνη, βράδυ,
και επειδή πείνασα, πήγα λίγο πιο δίπλα και
βρέθηκα, χωρίς αιτία, στο χωριό μου.
Εκεί, ο κεντρικος δρόμος ήταν διαφορετικός
Ένα μαγαζί, κομμωτήριο, το είχε τώρα μια θεία , γειτόνισσα, και το έκανε μίνι μάρκετ.
Μπήκα και πήρα ένα κρουασάν αλλά το έφαγα αμέσως
Μετά ένα κουτί μπισκότα και κακάο.
Περίμενα να πληρώσω
Ωστόσο αυτή ήταν μεσα και έφτιαχνε ψωμιά
Δεν ερχόταν
Αγχώθηκα γιατί άφησα το πόστο μου
Και περίμενα
Και περίμενα
Ώσπου σκέφτηκα πως
Δεν χρειάζεται να περιμένω .
Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου
Επανέλαβα
Δεν χρειάζεται να περιμένω άλλο, ποτέ ξανά.
Ξύπνησα
Και ένιωσα
Σαν τον Αρχιμήδη όταν φώναξε το "Εύρηκα!".
-Ο.Γ.Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου