Ένιωθα για χρόνια
Πως ήμουν βυθισμένος σε μια θάλασσα
Στην οποία ακόμη δεν ξέρω πως βούτηξα, κολυμπούσα
Σαν ψάρι περιφερόμενο εδώ και εκεί.
Η ακτή πουθενά
Για να πάρω ανάσα
Ανακάλυψα πως υπήρχαν ανοίγματα
Εκεί που το νερό συναντάει τα αστέρια
Που τα περιέβαλαν τοίχοι
Και με κράτησαν ζωντανό:
Ήταν οι φίλοι μου
Ήταν η πάλη
Ήταν η μουσική
Ήταν άνθρωποι που συνάντησα τυχαία και με σημάδεψαν
Η λογοτεχνία
Τα anime και τα manga
Ήταν σειρές και ταινίες
Ήταν οι εθισμοι μου
[αλλά αυτοί απλά με έσπρωχναν πιο κάτω-
και δεν ξέρουν πόσες φορές σκέφτηκα να σταματήσω να αναδύομαι ].
Ώσπου μια μέρα ανοιγοκλεισα τα μάτια μου
Και είδα ένα στυλό και ένα χαρτί, αδιάβροχα
Άρχισα να γράφω, να γράφω , να γράφω, να γράφω
Και τελικά το νερό γυρω μου
Μειώθηκε
Ανακάλυψα έτσι την ακτή μου
Και συνέχισα να γράφω.
Ήμουν τυχερός
Βρήκα τον εαυτό μου
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι τόσο τυχεροί
Υπάρχουν εκείνοι οι καρχαρίες
Που τους ζώνουν νερόφιδα ακόμη
Εγώ βρήκα την διέξοδο μου
Δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί
Δεν είναι όλοι τοσο τυχεροί.
-Ο.Γ.Θ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου