Εξόριστος στην κεντρική λεωφόρο

Τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα ουσιαστικό

Οι άνθρωποι μαζεμένοι σε πλήθη

Πάντα να κοιτάνε επικριτικά 

Το διαφορετικό

Οι κόρες συστέλλονται στο απεχθές θέαμα

..........Εμάς.....................

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗΡΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΊΑ!

Η νεολαία πάντα είναι χαμένη

Μέσα σε ιδεολογίες χωμένη

Με τα πόδια να ακροβατούν

Συμμετέχοντας σε αγώνες 

Οι οποίοι που καταλήγουν;

Ένα ζευγάρι γεμάτο στρασάκια χορεύει στην πλατεία

Μεθυσμένοι

Ακούστε τη μουσική.Ακούτε τη μουσική; Ακούτε τη μουσική;

Ή κατάφεραν να σας κουφάνουν;

Αν χάσω την αυθεντικότητα μου

,ας υποθέσουμε πως είχα μια,

Θα έχω λόγο να ζω;

Δυσκολεύομαι να σε κοιτάξω στα μάτια όταν μιλάμε

Γιατί μου θυμίζεις μια άλλη εποχή

Και το κοινό μας παρελθόν.

Πρέπει να τακτοποιήσω τα προσωπικά μου

Η ζωή κρίνεται στο τώρα

Και εγώ το μόνο που θέλω

Είναι να φύγω ήσυχος

Και εντυπωσιακά,

Να φύγω μαχόμενος,

Φορτωμένος με ενοχές και βάρη 

Που έθεσαν στην πλάτη μου γενιές ολάκερες

Να πούνε πως

Σε αυτή την ύστατη στιγμή

Έκανε την προσπάθεια του

Και δεν τα παράτησε απλα

Ενώ που να ήξεραν 

Πως εγώ αποφάσιζα

Παραδομένος στην τύχη μου

Μα όχι δειλά και κουτά.

- Ο.Γ.Θ , ποίημα εμπνευσμένο από την ταινία "Εξόριστος στην κεντρική λεωφόρο", των Νίκου Ζερβού και Κώστα Φέρρη