Θρίαμβος

Πετύχαμε να αποτύχουμε επιτυχώς
Οι καμπάνες καρτερούσαν να χτυπάνε χαρμόσυνα
Αλλά ωτοασπίδες φορούσαμε επίμονα στα αυτιά συνήθως
Και ακούγαμε κυρίως θρήνους
Μα δεν έλειψαν και οι χαρές
Αλλά
η βλασφημία
η αχαριστία
Σε όλο......
Σε όλο της το μεγαλείο
Δεν ορθώσαμε το ανάστημα μας όταν έπρεπε
Πάντοτε και παντού
Και
Το παρελθόν δεν χτυπάει την πόρτα
Για να μας καταστρέψει
Αλλά έτσι το εκλάβαμε
Και μας φλόμωσε στο ψέμα και την θλίψη και την απόγνωση κλπ
Ενοχές και
Απωθημένα
Επισκιάστηκαν συχνά οι θρίαμβοι μας
Πότε δεν τους ξεχάσαμε
Πότε δεν τους καταδικάσαμε
Μονάχα τους υποτιμήσαμε.
Δεν πρόσεξαν που πατούσαν
Δεν δώσαμε αρκετή σημασία στα βήματα μας
Και τσαλαπατήσαμε τα όνειρα μας
Αλλά δεν εγκαταλείψαμε ποτέ στην πραγματικότητα τον αγώνα στον οποίο
Ριχτήκαμε δίχως να το επιδιώκουμε
Ούτε που τον είχαμε στο νου μας
Ποτέ δεν καταλάβαμε
Πώς θα γλιτώσουμε
Και τώρα έγινε έμμονη ιδέα η νίκη.
Και τώρα
ίσως μας μισει μέχρι και ο Χριστός
Ή μπορεί και να μας ζηλεύει
ίσως μας συγχαίρει
Γιατί
Αναστήθηκαμε
Παραπάνω από μια φορές.

- Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος