Μια ανάσα ζωντάνιας

Είχες πολλά όνειρα όταν ήσουν
Μικρό παιδί
Το θυμάσαι;
Μερικά ξεθώριασαν
Αρκετά τα παράτησες
Δεν προορίζονται όλα για να γίνουν
Πραγματικότητα
Είναι ο ενθουσιασμός απλά
Εκείνος ο αναθεματισμένος και αγαθός.
Οπότε βρήκες κάτι όταν μεγάλωσες
Που πάνω-κάτω
Εμπεριέχει παραπάνω από ένα όνειρο
Και τώρα γραπωνεσαι από δαύτο
Σα να μην υπάρχει τίποτα άλλο
Στο διάβα σου
Και σκέφτεσαι πως όλα οδήγησαν εδώ
Και σκέφτεσαι πως
Θα το κάνεις να πετύχει
Με παραπάνω από έναν τρόπους.
Υπήρξαν στιγμές που τυφλώθηκες
Συμπεριφέρθηκες λανθασμένα
Φανέρωσες λάθος εικόνα για σένα
Μα καταστάλαξες πια πως
Θα κάνεις τα πάντα για να το πιάσεις.
Και ξέρεις πως η ζωή είναι μια καργιόλα
Οπότε την απομόνωσες λίγο πιο πέρα
Και της είπες,
Άκου να δεις
Φέρε ότι θες
Θα υπομείνω, θα φτύσω αίμα, θα κλάψω, θα ταλαιπωρηθώ
Θα με αμφισβητώ συνεχώς
Μα θα το πετύχω
Που να πάρει ο διάβολος
Ίσως καταστραφώ
Μπορεί να με βάλεις να δαγκώσω την άκρη από το πεζοδρόμιο
Απειλώντας με πως θα συνθλίψεις το κεφάλι μου
Ίσως να μην γίνει όπως το σχεδιάζω
Αλλά θα το πετύχω
Γιατί ένας άνθρωπος δεν ζεί απλά για να υπάρχει
Υπάρχει για να ζεί
Και εγώ ποτέ δεν ένιωσα πιο ζωντανός
Πιο ολοκληρωμένος
Πιο σίγουρος
Παρόλο που φαίνεται πως πήρα την κάτω βόλτα
Με ακούς ζωή;
Εγώ άπραγος δεν μένω άλλο, βαρέθηκα
Μικρά βήματα και ίσως κάνα άλμα.
Έχω τους ήρωες μου να με εμπνέουν
Και τις οικογένειές μου.

Ω άστρο που φωτιζεις το δρόμο μου
Συνέχισε να λάμπεις
Μαζί με τη Σελήνη.

- Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος