Έξω καρδιά, μέσα στέρνο

Έξω καρδιά, μέσα στέρνο
Έξω περίεργος, μέσα διαφορετικός
Πολύ ασχήμια , πολύ ομορφιά
Κρυμμένη
Κλάμα δεν βγαίνει, μονάχα
Ένας λυγμός
Πέτα, πέτα μακριά κουνούπι
Να σωθείς πριν
Σε συνθλίψουν.

Ο κόσμος δεν χρειάζεται άλλους
Σαν και εμένα
Μα τους έχει ανάγκη
Περισσότερο από εσάς
Και ο κόσμος μάς έχει
Όλους ανάγκη
Εγώ
Πεθαίνω καθημερινά
Για να ζήσω
Αιώνια
Παράδοξο
Επικίνδυνο
Μπορεί να πεθάνω οριστικά προτού
Προλάβω να ολοκληρώσω το σερί
Των αυτοκτονιών μου.

Οι άνθρωποι
Πόσο μυστήρια πλάσματα
Οι άνθρωποι
Πόσο αδιάφοροι ώρες-ώρες
Πόσο υποκριτές
Πόσο μεγάλη ιδέα έχουν
Για τους εαυτόυς τους
Πόσο απάνθρωποι μπορούν να γίνουν
Οι άνθρωποι
Όλο σε εκπλήσσουν με την συμπεριφορά τους
Οι άνθρωποι
Όλο σε κάνουν να αλλάζεις γνώμη γι'αυτούς

Πάρα πολύ, πολύ λίγο
Κάνεις ταξίδια με ένα σπασμένο καράβι
Πολύ μακριά, πολύ κοντά
Και πάντα καταλήγεις στο ίδιο σημείο
Πάντα καταλήγεις σε εσένα
Δεν είσαι το επίκεντρο του σύμπαντος
Μα είσαι το επίκεντρο
Όσον αφορά εσένα
(Ακόμη και εσένα που
Σπάνια σε αμφισβητείς
Σπάνια σε θέτεις σε δοκιμασίες
Σπάνια σε απορρίπτεις
Ποτέ δεν θα είσαι σπάνιος
Σπάνια είσαι άνθρωπος).

Έπεσες στα γόνατα σου και προσευχήθηκες
Κατέβασες άλλη μια γουλιά και ευχήθηκες
Περπάτησες λίγο πιο γρήγορα γιατί ήσουν ανυπόμονος
Ξύπνησες με μια λαχτάρα
Λαχτάρισες με ελπίδα.
Και εγώ , το ίδιο έκανα , εγώ επίσης
Πάτησα μερικά κουμπιά
Έγραψα μερικές ενδιαφέρουσες λέξεις στο χαρτί
Συνεχόμενη πάλη, αιματηρή
Μεταξύ του πρέπει και θέλω
Μεταξύ καρδιάς και μυαλού
Μεταξύ επιθυμιών και λογικής
Προσπάθησα τόσο τα τελευταία χρόνια
Δεν ξέρω τι θα μου επιφυλάσσουν
Τα επόμενα
Βλέπω οράματα δίχως ψυχεδελικά
Βλέπω μια ζωή που θέλω να ζήσω
Και δεν ξέρω αν θα την αγγίξω
Και κάπου, κάποτε, δεν βλέπω ζωή
Γιατί είμαι νεκρός
Δεν θέλω όμως να πεθάνω
Προτού να ζήσω
Πάλι
Πραγματικά
Ελεύθερος
Πραγματικά.

Οι μανάδες ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους
Οι πατεράδες ανησυχούν για το μέλλον των παιδιών τους
Από την άλλη, αυτά προσπαθούν να το διαμορφώσουν
Όπως νομίζουν καλύτερα
Και σπάνε τα νεύρα των δικών τους.

Έξω καρδιά, μέσα στέρνο
Αναπνέω με τα μάτια κλειστά
Και εύχομαι πραγματικά
Να δω και να κάνω
Επιτέλους
Την διαφορά.

-Ορφανίδης Γ. Θεόδωρος