Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2019

Βαρύ το κεφάλι από χθες

Της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα
Και απορεί
Πλέον λιγότερο, παλιά πιο συχνά ,τι αντοχή είχαμε
Άσπρο το χαρτί -της οθόνης-
Πρέπει να γεμίσει με τα λόγια
Που ταρακουνούν το μυαλό
Στο μεγάλο ξέχασα να συμπληρώσω κάτι σημαντικό
Το θυμήθηκα σήμερα και στενοχωρήθηκα
Ήταν το εξής, περίπου,
Από την συμπεριφορά του να τον κρίνεις τον άλλον
Όχι από  τα χαρακτηριστικά που έτυχε να έχει
Μην κάνεις απλά γενικεύσεις, ακολουθώντας τον εύκολο δρόμο
Ελπίζω να το δεχθούν για να το συμπληρώσω
Πάντα ξεχνάω τα σημαντικά
Γαμώ το κεφάλι μου
Ειδικεύομαι στις άχρηστες πληροφορίες
Έλα να πούμε κάτι σοβαρό
Και πιθανότατα θα μου έρθει η απάντηση
Την επομένη
Εκείνη τη στιγμή θα θυμηθώ
Κάτι που έκανα μια μέρα αμελητέα
Κάτι ασήμαντο και ηλίθιο
Έχω πολλά ακόμη να διορθώσω πάνω μου
Είμαι λουλούδι που ξεχάστηκε να ανθίσει
Μια μπότα από δέρμα καλής ποιότητας που σπάνια καθαρίζεται
Γαμώ την ιδιοσυγκρασία μου
Έπαιξα ένα Τζόκερ μπας και κερδίσω
Τα πολλά
Να απαλύνω λίγο τα χρέη των δικών μου
Που οξύνω με την σπατάλη μου
Δεν θέλω να χάσω όσους έχω κοντά μου
Αν τύχει και πάθω κανένα εγκεφαλικό
Ή καρδιακό στο σπίτι
Δεν ανησυχώ πως θα φύγω κατευθείαν
Θα με βρουν και θα κάνουν τα πάντα για να με σώσουν
Αν ήξεραν ό,τι έχω μέσα στο μυαλό μου
Φοβάμαι πως θα με απέφευγαν
Δεν θέλω να τους χάσω
Δεν θέλω να τους χάσω
Οι χειμώνες θα είναι παγωμένοι και θα μαραζώσω
Φοβάμαι πως η τύχη μου θα στερέψει κάποτε απότομα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

  Σε κανέναν δεν χωράνε Και σε κανέναν δεν πηγαίνουν  Τα δικά μου παπούτσια. Είναι ένα και μοναδικό ζευγάρι  Που όμοιο του δεν έχει φτιαχτεί...