Ανδραπωθημενοειδές

Τα πρώτα βήματα που κάνεις
Είναι η πρώτη προσπάθεια σου
Ενστικτωδώς
Για την ανεξαρτησία σου
Οι γονείς σου λογικά θα είναι μαρτυρες
Θα σε θαυμάσουν.
Θα έρθουν η γραφή,η ανάγνωση
Όλα αυτά πριν πας καν στο δημοτικό
Ξαφνικά έχεις ολοκληρώσει την βασική εκπαίδευση.
Προτού το καταλάβεις
Γίνεσαι ολόκληρος άνδρας
Προτού το συνειδητοποιήσεις
Είσαι γεμάτος απωθημένα
Και κάνεις αναδρομές στο παρελθόν.
Παρέρχεται ο καιρός και ψάχνεις εναγωνίως
Τρόπους να δημιουργήσεις εκείνη την αλυσίδα
Την απαρτιζόμενη από τις μάταιες σκέψεις σου
Που για χρόνια εισβάλουν στο μυαλό και σε καταστρέφουν
Ούτως ώστε να την φορέσεις με τέτοιο τρόπο
Για να τις οδηγήσεις στον αλληλοκατασπαραγμό.
Στο τέλος πάντα
Μετά κόπων και βασάνων
Ευθύνη δική σου σχεδόν πάντα 
Κάπως τα καταφέρνεις
Κάτι καταφέρνεις
Και ελπίζεις
Ελπίζεις πως κάποτε θα πάψεις να ελπίζεις τόσο

Και θα αρχίσεις να πράττεις πιότερο.

Όλα γύρω σου αλλάζουν και παραμένουν τα ίδια

Χωρίς δυνατότητα να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τα πεπραγμένα

Συνήθως ρίχνεις το φταίξιμο πάνω σου
Υπάρχουν όμως στιγμές που δεν φταις μόνο εσύ
Δεν φταις μόνο εσύ,δεν φταις  μόνο εσύ
Οι άλλοι
Οι άλλοι
Φταίνε και εκείνοι συχνά-πυκνά
Οι άνθρωποι δεν φέρονται καλά στους άλλους ανθρώπους
Γιατί η ειρήνη να διαρκεί τόσο λίγο;
Γιατί να μην μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους οι άνθρωποι;
Γιατί είμαστε τόσο κακοί μεταξύ μας;
Γιατί είμαστε τόσο ξεροκέφαλοι;
Σκέψεις...σκέψεις....σκέψεις
Συναισθήματα και πόνος και λόγια
Έχω ακούσει κάπου πως
Πονάω σημαίνει ζω
Αν ισχύει αυτό
Εγώ
Δεν σημαίνει πως βαρέθηκα ή σιχάθηκα τη ζωή
Ακόμη της κλείνω το μάτι για κάτι οφειλές, ξέρει αυτη
Θέλω να την χαρώ όσο γίνεται πιο πολύ
Απλά
Δεν μπορεί να πάψει για λίγο ο πόνος;
Ω στερνή μου χαρά,που κρύφτηκες πάλι;