Σκατά

Καμία φορά φαντάζομαι αυτόν τον κόσμο
σαν έναν τεράστιο βόθρο με σκατά
και εκεί που νομίζεις πως έφτασες στον πάτο του
ξάφνου ανακαλύπτεις πως
αυτό που ακούμπησες ήταν μια καταπακτή
που οδηγεί σε περισσότερα σκατά.

Καμία φορά φαντάζομαι πως
δεν κολυμπάμε στα σκατά μα πως
είμαστε εμείς τα ίδια τα σκατά
που κολυμπάμε σε κρυστάλλινα νερά
και προσπαθούμε να απαλύνουμε την βρώμα
-και να καθαρίσουμε λίγο την επιφάνεια
και ελάχιστα βάθος-
με παστίλιες και χημικά και όλων των ειδών τα καλούδια
αλλά ο πάτος-
ω, όχι, τον πάτο δεν μπορούμε να τον καθαρίσουμε
γιατί
και να φτάσουμε μέχρι εκεί κάποια στιγμή
πάλι θα μείνουν υπολείμματα και θα αναπαυθούμε
και τότε σκουλήκια και αρουραίοι θα βγουν
και ξανά μανά τα ίδια.

Προσπαθώ όσο πιο συχνά μπορώ
να γίνω χαρτί υγείας ή σκουπάκι
ή ό, τι στο καλό καθαρίζει τα σκατά
αλλά τελικά πέφτω και εγώ στην παγίδα
ή δεν προσπαθώ αρκετά
ή προσπαθώ πάρα πολύ.
Καμία φορά όμως τα καταφέρνω.

Δεν ξέρω αν θα αλλάξει ποτέ η κατάσταση
εδώ δεν άλλαξε σε άλλους καιρούς
πως γίνεται να αλλάξει τώρα;
Μα αρνούμαι να υποκύψω!
Αρνούμαι να γίνω μέρος όλης αυτής της σκατομάζας
να πω και εγώ με την σειρά μου πως
τίποτα δεν αλλάζει καταλυτικά
και να αφήσω τον ήλιο να με ξεράνει.

Αν είναι να είμαι ένα ακόμη σκατό
προτιμάω τουλάχιστον να είμαι ένα αφράτο, ζεστό σκατό.
Είμαι βρώμικος, δεν θα το αρνηθώ.
Και τα απορριμματοφόρα αδειάζουν κάθε μέρα
περισσότερα σκατά από όσα μπορούμε να χωνέψουμε
και αυτό μας αφήνει πολλές φορές έκπληκτους.
Ο βούρκος δεν έχει πάτο
αλλά μπορούμε να βάλουμε μια σημαδούρα έστω
Κάτι
για να προσέξουν οι επόμενες γενιές
γιατί αν εμείς είμαστε χαμένοι από χέρι
οι επόμενοι από εμάς έχουν μια ελπίδα να σωθούν
και να βγουν στην επιφάνεια να περπατήσουν και να αναπτυχθούν.
Δεν είναι δύσκολο πιστεύω.
Ή μήπως είναι η δυσκολότερη δοκιμασία που έχουμε να αντιμετωπίσουμε
το γεγονός πως
για να καθαρίσει πρώτα ο βόθρος
πρέπει να καταλάβουμε πως
πρέπει να καθαρίσουμε εμείς οι ίδιοι;