Εικοσιένα ανακωχές

Έχει τύχει ποτέ να νιώσεις πως ένα τραγούδι
Σου έχει σώσει την ζωή
Ή έστω να σου την έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό;
Ένα το μεσημέρι που έκλεισες όλα τα παράθυρα στο σπίτι
Και ξάπλωνες στο κρεβάτι σου με το κινητό στο χέρι .
Απογοητευμένος για μια ακόμη φορά γιατί
Πάλι τέλμα πέτυχες, η ζωή σου σού φάνταζε μια αέναη μπούρδα.
Πολλά στηρίγματα είχαν σαπίσει, τα περισσότερα είχαν κατεδαφιστεί.
Ποιοι οι λόγος να συνεχίσεις, εκτός από τους κλασσικούς;
Και τότε άφησες να παίζουν τυχαία τραγούδια από
Μια μπάντα που είχες ανακαλύψεις πρόσφατα .
Τότε πετάχτηκε στην καρτέλα, τόσο ξαφνικά και απροσδόκητα
Που στην αρχή δεν μπόρεσες να συλλάβεις το μέγεθος
Αυτού που άκουγες και θεώρησες πως επρόκειτο
Για κάποια διασκευή, κάποιο ψέμα, κάτι αδιανόητο.
Και όμως ήταν τόσο απλό, τόσο μικρό, τόσο υπέροχο!
Κάθισες στο κρεβάτι σου και το άκουσες μια ακόμη φορά.
Και μετά είδες και το βίντεο κλιπ .
Και το ξανάκουσες για ώρες και το ξαναείδες για ώρες.
Πόσο  έκλαψες τότε, πόσο συγκινήθηκες ,πόσο μαγεύτηκες
Με όσα ένας ανθρώπινος νους κατάφερε να χωρέσει
Μέσα σε ελάχιστα λεπτά.
Έφτασε το βράδυ και το είχες μάθει απ’ έξω.
Πήρες μια βαθιά ανάσα και μπήκες για μπάνιο.
Βγήκες ,φόρεσες το μπουρνούζι σου και κοιτάχτηκες στον καθρέπτη.
Τελικά δεν ήσουν όσο άσχημος νόμιζες.
Μα πόσο  χαζός ήσουν όλο αυτό τον καιρό!
Τίποτα δεν  είχε τελειώσει, τίποτα απολύτως.
Κατείχες περισσότερα από όσα χρειαζόσουν  
Για να δομήσεις   τη ζωή σου ξανά από την αρχή.
Δεν θα χαράμιζες άλλο ξημέρωμα!
Αυτό , βέβαια , αποδείχθηκε δύσκολο στην πορεία
Γιατί άρχισες να μετανιώνεις για το παρελθόν σου
Και ας γνώριζες πως πίσω δεν μπορούσες να γυρίσεις.
Έτσι, από το ένα κενό πηδούσες  στο άλλο.
Ωστόσο υπήρχε διαφορά μεταξύ τους.
Το προηγούμενο  ήταν πιο μαύρο.
Το επόμενο είχε μέσα του μερικά άνθη
Ακόμη και αν κάποιες φορές ήταν γαϊδουράγκαθα.
Δύσκολο το ξεκίνημα , ακόμη πιο δύσκολη η συνέχεια, σκέφτηκες.
Αλλά όσα σκαμπανεβάσματα και αν αντιμετώπιζες
Το τραγούδι εκείνο ακόμη σε ενέπνεε.
Ακόμη σε εμπνέει, ο ανατέλλων ήλιος στο βάλτο.
Τα μάτια σου έχουν ανοίξει, οι αδένες σου πλέον ανασαίνουν ευκολότερα.
Τώρα δεν είσαι μόνος , δεν φοβάσαι τόσο πολύ,
Δεν είσαι μόνος , δεν φοβάσαι τόσο πολύ.
Αρκεί που δεν φοβάσαι τόσο για την ώρα
Και  που τον εαυτό σου προσέχεις λίγο περισσότερο
Και που τον ανακαλύπτεις όλο και  περισσότερο.
Θα τα καταφέρεις, το ξέρω πως θα τα καταφέρεις!
Έστω και λίγο, έστω και για λίγο .
Αλλά είναι πάλι περισσότερο από το τίποτα.
Τουλάχιστον εσύ κάτι κάνεις.
Μα προσπάθησε να μην αρκεστείς για πάντα στο λίγο.
Μέχρι να πεθάνεις, μην σταματήσεις ποτέ
Να προσπαθείς  πάντα για κάτι περισσότερο από το λίγο.

(Όταν κατάλαβα πως έψαχνα συνεχώς δικαιολογίες,παρατήρησα ένα δένδρο στο βάθος να φλέγεται)