Αλησμόνητα τα λόγια

Έλα μαμά.

Τι κάνεις, πως είσαι;
Καλά είμαι εγώ , μια χαρά και συγγνώμη που
Σε ενοχλώ τόσο αργά, ξέρω πως είναι περασμένες δώδεκα και
Πιθανότατα θα κοιμάσαι ,μα έχω ανάγκη από εκείνα τα λόγια
Που μου έλεγες όταν ήμουν μικρός, θυμάσαι;
Έχεις μεγαλώσει, έχει περάσει καιρός , αλλά τα θυμάμαι εγώ:
‘’Ηρέμησε, μικρό μου, μην κλαις. Εσύ είσαι το πιο όμορφο
Το πιο έξυπνο και το καλυτερότερο μωρό στη Γή’’.
Έτσι δεν ήταν μαμά, πάντα έτσι δεν ήταν;
Με τέτοια  λόγια με ηρεμούσες , αλλά
Τώρα είμαι σε θέση  να αισθανθώ για εμένα μαμά.
Και πονάω  μαμά, τα λόγια σου πλέον δεν είναι εντελώς ευεργετικά.
Ούτε με ηρεμούν τα βράδια, ούτε με κάνουν να αισθάνομαι τέρμα όμορφα.
Γιατί οι άνθρωποι μου έδειξαν και τον άσχημο εαυτό τους μαμά.
Όχι τον χειρότερο, αλλά έχω δει και εγώ θηρία.
Γιατί δεν με προειδοποίησες για τον κόσμο ,μαμά;
Γιατί δεν επέμενες περισσότερο όταν το έκανες;
Γιατί υπάρχει τόσο μίσος, τόση κακία, τόσΑΑΑΑΑΑΑΑΑ-;
...........................................................................................
Αλλά παλιά ήμασταν μεταξύ μας, που να φανταστείς
Ότι τώρα κάθομαι μόνος τα βράδια πολλές φορές και κλαίω ;
Πως νιώθω μια καταπίεση και ένα βάρος για τα οποία
Δεν μπορώ να δώσω κάποια εξήγηση ικανοποιητική;
 Ίσως φταίνε τα εγκλήματα που διέπραξα
Τα λάθη, τα σφάλματα και οι χαζομάρες που έκανα.
Ίσως φταίω και εγώ που δεν είμαι πλασμένος γι’ αυτό τον κόσμο
Που αλλιώς τα είχα στο μυαλό μου και αλλιώς ήρθαν πολλά.
Το κεφάλι μου είναι γεμάτο φωνές ,εφιάλτες βλέπω  και
Πολλές φορές αισθάνομαι μόνος, παρόλο που έχω παρέα.
Γιατί μαλώνετε όλοι μεταξύ σας, μαμά, και δεν τα βρίσκετε ;
Γιατί πρέπει να μαλώνω και εγώ με άλλους;
Γιατί πονάει τόσο πολύ ο πόνος μου , μαμά;
Γιατί με γέννησες τόσο ανήσυχο και συναισθηματικό, μαμά;
Αυτά με καταστρέφουν , μαμά.
Μεγάλωσα, όμως, μητέρα αλλά παρόλα αυτά μπέμπης παρέμεινα.
Εσύ τι να μου πεις, λες και δεν προσπάθησες ήδη αρκετά.
Και ξέρω πως δεν κάνω καλό στον εαυτό μου έτσι όπως είμαι
Εξωτερικά και εσωτερικά.
Χαίρε, ω χαίρε Μητέρα  για τον γιό σου που δεν καταλαβαίνει
Για ποιον λόγο σου τηλεφωνεί τέτοια ώρα.
Μα δεν σε πειράζει , ε μαμά;
Εσύ θα με ακούς ό, τι ώρα και να σε πάρω, έτσι;
Ενστερνίζεσαι και εσύ τον πόνο των άλλων μερικές φορές;
Γιατί εγώ το κάνω, χωρίς να ξέρω  το γιατί , μα ήδη πονάω αρκετά μητέρα.
Και με αναγκάζουν χωρίς να θέλουν να πονέσω και για εκείνους .
Και εγώ δε νιώθω όπως εκείνοι μαμά αλλά προσπαθώ
Να τους κάνω όλους να σταματήσουν να πονάνε  μαμά.
Και δεν τα καταφέρνω πάντα μαμά
Γιατί δεν νιώθω ακριβώς όπως εκείνοι .
Τότε είναι που νιώθω τέρμα αποτυχημένος και εκείνοι μου ρίχνουν
Ένα απαίσιο βλέμμα  και με κρίνουν αδυσώπητα.
Πως στο καλό με αντέχετε ακόμη όλοι σας ;
Ουρλιάζω μέσα μου μαμά, όμως δεν θέλω να με ακούσουν
Γιατί δεν μπορούν να με καταλάβουν όπως θα το ήθελα.
Δεν φταίνε αυτοί μαμά, δεν φταίνε καθόλου
Προσπάθησα να τους δώσω να με καταλάβουν, μα
Ανακάλυψα πως ελάχιστοι μπορούν μόνο ,και αυτοί ελάχιστα.
Άσε που δεν θέλω να τους βαραίνω με τα δικά μου.
Και συ σταμάτα για λίγο να μας μαλώνεις τόσο .
Για το καλό μας το κάνεις, βέβαια ,αλλά μας ξέρεις κιόλας.
Ξεροκέφαλοι και μικροί είμαστε ακόμη
Δεν είναι ότι είμαστε ντιπ ανεγκέφαλοι.
Αλλά αυτοί είμαστε, δυστυχώς, τα παιδιά σου
Και άλλο δεν έχουμε, προσπάθησε να το καταλάβεις.
Μα κάπως τα καταφέρνω μαμά, ακόμη αντέχω .
Και πως να μην το κάνω αφού είμαι παιδί σας;
Θα τα καταφέρω πολύ ωραία στο μέλλον, αυτό ελπίζω τουλάχιστον.
Και θα δούνε όλοι πως ήμουν κάπως εντάξει, όχι τελείως σκάρτος.
Για να μη χρειάζεται   να μάχομαι άλλο με αόρατους εχθρούς.
Έχω σταθεί ήδη πολύ τυχερός , γι’ αυτό το ελέγχω κάπως, μαμά.
Προσπαθώ, αλήθεια προσπαθώ να τα καταφέρω.
Μα πόσο γρήγορα να συναρμολογήσω  ένα πάζλ με χιλιάδες κομμάτια;
Και αν δεν στα λέω απο κοντά αυτά είναι που έτσι είμαι ρε μαμά, χα, χα ,χα .
Δεν μπορούν όλοι να εκφραστούν κατάλληλα με τα λόγια τα προφορικά.
Κάποιοι απο εμάς θέλουμε τον χώρο μας , θέλουμε το χρόνο μας
Και να το κάνουμε εκεί που νιώθουμε μεγαλύτερη ελευθερία.
Μην  αγχώνεσαι εσύ, έτσι πήρα να δω τι κάνεις.
Πες μου την αλήθεια, θα με συγχωρείς όταν σφάλλω;
Έστω και λίγο, θα μπορείς να το κάνεις αυτό;
Γιατί δεν τα παρατάω, είμαι  ακόμη γεμάτος
Ελπίδα, αγάπη, χαμόγελα, αισιοδοξία και όραμα.
Και ευχαριστώ πολύ για όλα, πραγματικά ευχαριστώ!
Εγώ θα είμαι πάντα εδώ για εσάς, να σας ντροπιάζω όπως μπορώ.
Μα κάποτε θα σας κάνω περήφανους, να το ξέρετε.
Ε μαμά;

Θα με αγαπάτε ακόμη και όταν αποτρελαθώ;

(Όταν κατάλαβα πως έψαχνα συνεχώς δικαιολογίες,παρατήρησα ένα δένδρο στο βάθος να φλέγεται)