Άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος τόσο δυνατά και απότομα, σα να τον κυνηγούσαν. Βρήκε την Αλίκη να κάθεται στον καναπέ, με το κινητό στο χέρι. Με τον θόρυβο που έκανε ο Δημήτρης, είχε σηκώσει το κεφάλι της προς το μέρος του, περίεργη να δει τι είχε συμβεί.
Τι έπαθες, αγάπη μου; τον ρώτησε, όταν στάθηκε μπροστά της.
Εκείνος δεν έβγαλε άχνα. Κάθισε δίπλα της, την έπιασε από τους ώμους και την φίλησε έντονα στο στόμα. Σα να είχαν να ιδωθούν μήνες ολόκληρους. Όταν απομάκρυνε τα χείλη του, τον κοίταζε πια γεμάτη απορία- και λίγο θαυμασμό. Ο Δημήτρης διατηρούσε την σιωπή του. Τώρα της κρατούσε τα χέρια και χαμογελούσε.
Με τρομάζεις...Τι έγινε; τον ρώτησε ξανά.
Τότε ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του.
Αλίκη, ξέρεις πόσο σε αγαπάω, έτσι;
Φυσικά!
Ξέρεις πόσο ερωτευμένος είμαι μαζί σου, έτσι;
Φυσικά! Τι συμβαίνει, Δημήτρη;
Ναι, αλλά ξέρεις τι έρωτα νιώθω; συνέχισε εκείνος, λες και μονολογούσε. Σαν ένα μικρό παιδί που ερωτεύεται το χιόνι, όταν το βλέπει πρώτη φορά να πέφτει και να στρώνει κάτω στο έδαφος. Είναι αγνός έρωτας, Αλίκη, που σου δημιουργεί συνεχώς συναισθήματα! Μετράμε πάνω από πέντε χρόνια και μόνο εσύ θα μπορούσες να το προκαλέσεις αυτό!
Τα μάγουλα της είχαν κοκκινίσει από τα τιμητικά λόγια.
Αν το συνεχίσεις, θα πιστέψω πως μου κάνεις πρόταση γάμου!
Δώσε μου μισό λεπτό...ίσως ένα...περίμενε!
Σηκώθηκε αμέσως όρθιος και πήγε στο δωμάτιό τους. Όταν γύρισε, κρατούσε ένα ανοιχτό τετράδιο και τα χέρια του έτρεμαν. Κάθισε δίπλα της και το κοίταζε, ανοιγοκλείνοντας τα χείλη του.
Ναι, ναι τώρα είναι εντάξει! της είπε, σηκώνοντας το κεφάλι του προς την Αλίκη.
Τι είναι εντάξει;
Το ποίημα! Το ποίημα!
Ποιο ποίημα;
Αυτό που μου ήρθε στο μυαλό τώρα που γυρνούσα από την δουλειά!
Α στο καλό σου! Με κοψοχόλιασες! Και τι ποίημα είναι αυτό; Γιατί, όπως έκανες πριν, κόντεψα να βάλω τα κλάματα. Και δεν είμαι ωραία όταν κλαίω...
Μα είσαι πάντα ωραία, όπως και να είσαι! Ακόμα και αν έρθει κάποιος μάγος και σε μεταμορφώσει σε βράχο, θα είσαι ο πιο ωραίος βράχος που έχει υπάρξει ποτέ!
Αν είναι να με εγκωμιάζεις έτσι, περιμένω να ακούσω το δημιούργημά σου.
Ακόμα δεν είναι ολοκληρωμένο... Δηλαδή, νομίζω είναι εντάξει... Θα σου πω αυτό που σκέφτηκα.
Σε ακούω!
Ο Δημήτρης καθάρισε την φωνή του. Την κοίταξε στα μάτια και μετά κοίταξε το χαρτί: 

δεν έχω πολλά λεφτά, αγάπη μου
ούτε πολλά υλικά αγαθά για να σου προσφέρω.
ακόμα προσπαθώ να τα καταφέρω
για να σου παρέχω όσα αξίζεις και παραπάνω.
για την ώρα, έχω μόνο μια καρδιά
και αυτή στην δίνω ολόκληρη.
γι' αυτό
μην μου την κάνεις ποτέ χίλια κομμάτια
παρακαλώ.
γιατί αν το κάνεις αυτό
τότε θα πληγωθώ
και μετά τι θα έχω
για να σου προσφέρω
εκτός από μερικά λαβωμένα
''σ' αγαπώ'';

Κρατώντας το τετράδιο στα χέρια του, περίμενε την αντίδρασή της. 
Λοιπόν; την ρώτησε, ήρεμος πια. 
Το έγραψες...για εμένα; κατάφερε τελικά να πει.
Ναι. Φυσικά για εσένα! Θέλω να το δουλέψω και άλλο και νομίζω πως με μερικά ακόμη θα είναι έτοιμο το βιβλ-.
Η Αλίκη έπεσε πάνω του και τον αγκάλιασε, πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρότασή του. 
Είναι υπέροχο! Αλήθεια, υπέροχο! Είμαι τόσο τυχερή!
Χάρη σε εσένα είναι. Με αγαπάς, Αλίκη;
Με όλη μου την καρδιά. Εσύ, Δημήτρη;
Με ό,τι έχει απομείνει από αυτήν. Και με ό,τι κατάφερες να φτιάξεις από τα κομμάτια της.

-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

προσπάθεια

 εσύ τουλάχιστον προσπάθησες σήμερα

και ας μην κατάφερες κάτι σπουδαίο 

ή κάτι που να το θεωρείς σημαντικό- τουλάχιστον προσπάθησες.

να θυμάσαι πως

υπάρχουν χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι 

που δεν το κατάφεραν σήμερα 

(για πολλούς λόγους-

ή, χειρότερο, μπορεί να πίστεψαν πως όντως προσπάθησαν).

εσύ κοιμήσου ήσυχα σήμερα.

χαλάλι.

και αύριο μέρα είναι.

αφού πιστεύεις σε σένα 

θα προσπαθήσεις αύριο πάλι.

- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

ηρέμησε

ανησυχείς πολύ.
έχουν ασπρίσει τα μαλλιά σου
έχουν πέσει τα μαλλιά σου
το βλέμμα σου γυροφέρνει
και δεν μπορεί να εστιάσει
νιώθεις πως θα σου κοπεί η ανάσα
νιώθεις πως κάτι πολύ κακό θα συμβεί
νιώθεις πως δεν είσαι προετοιμασμένος
νιώθεις πολλά ταυτόχρονα
θες να τα παρατήσεις όλα
θες να ξεφύγεις από όλα.
είναι, απλά, μια νέα πραγματικότητα
και δεν την έχεις συνηθίσει.
όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.
ηρεμία.
δείξε μονάχα λίγη
ηρεμία.
βαθιά ανάσα
βαθιά ανάσα
βαθιά ανάσα.
ηρέμησε.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

ρολόι

 ξενύχτησα και σήμερα. 
αύριο δύσκολο το ξύπνησα.
αλλά το μυαλό μου, το μυαλό αυτό
λειτουργεί τις στιγμές που δεν πρέπει.
έτσι είναι, έτσι ας είναι.
τουλάχιστον
ας λειτουργεί που και που
να μου θυμίζει
πως η ζωή προχωράει
και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε
κάτι στην πραγματικότητα
για να το αποτρέψουμε.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

προσπάθεια

"είναι απλά που δεν προσπαθείς τόσο..."
-μα προσπάθησα...
πράγματι, ακόμα προσπαθώ 
πάρα πολύ.
είναι μόνο που
έχω κουραστεί 
και, παρ' όλ' αυτά, συνεχίζω ακόμα.
δεν είμαι αδαής.
είμαι απλά άνθρωπος και εγώ.
- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

το λες και ευτυχία

το να αγαπάς
και να αγαπιέσαι
και να ξέρεις
πως αυτό είναι 
δίκαιο
και σωστό
και πως σου αξίζει.
πως σου αξίζει
η αγάπη.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

παιδί

είμαι ακόμη
εκείνο το παιδί
μέσα σε εκείνο το δωμάτιο
που κάθεται σε εκείνη την καρέκλα
μπροστά από εκείνη την οθόνη
και
βλέπει
ακούει
ψάχνει
παρατηρεί
φοβάται
αγχώνεται
αναμένει
χαμογελάει
κλαίει
προσεύχεται

ονειρεύεται.

είμαι ακόμα
εκείνο το παιδί.
θεέ μου, κατάφερα 
να παραμείνω
εγώ.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)