Αόρατες αλυσίδες/ - Σκέψεις-

Οι αλυσίδες ήταν σφιγμένες γύρω σου
Μα ήσουν ελεύθερος να κουνηθείς.
Η μέρα υποδεχόταν τη νύχτα
Νύχτες μοναχικές
Οι μέρες , το ίδιο συναίσθημα, μαζί με άλλους
Όλα οδηγούσαν στη βουτιά
Δεν αντιστάθηκες, δεν ήξερες πώς
Δεν σε είχαν προετοιμάσει για κάτι τέτοιο
Ένιωθες αδύναμος
Άπραγος ,ενώ η ζωή σου παρέλαυνε μπροστά σου
Και εσύ λίγο πιο πάνω από τον πάτο
Αν το ίδιο είχε πρόσωπο, πιθανότατα θα ήσουν μια έκφανση του.
Οι δείκτες στριφογύριζαν, δεξιά και αριστερά
Δεν άντεχες άλλο εκεί μέσα
Ασφυκτιούσες
Γιατί να μην είμαι σαν τους άλλους;
Πήρες βαθιά ανάσα κάποτε
Χωρίς να το σκεφτείς ιδιαίτερα
Αναδυθηκες
Μα οι αλυσίδες σε τράβηξαν πάλι πίσω
Οπότε ξαναδοκίμασες
Σιγά σιγά έβλεπες πως
Φθείρονταν
Έτσι, προσπαθούσες
Ξανά και ξανά
Μέχρι που κάτι κατάφερες
Μόνος σου
Όχι τελείως μόνος σου
Τα κατάφερες
Ειναι μια διαρκής προσπάθεια
Και εσύ τα καταφέρνεις
Σιγά σιγά.
                 .Χειροκρότημα.
Δυστυχώς πάντα
Κατι πονάει βαθιά μέσα σου
Όταν γυρνάς νοητά πίσω στα παλιά
Και σκέφτεσαι
Τί θα έπρεπε να έχεις κάνεις
Που θα μπορούσες
Και δεν το έκανες.
Αλλά τι να κάνουμε;
Ό,τι συνέβη, συνέβη
Μπορούμε να κάνουμε και αλλιώς;
Μονάχα να νικήσουμε
Προτού νικηθούμε τελείως

/
-Η μουσική παίζει/ ξημέρωσε μια ωραία μέρα/
ο ήλιος ψηλά/ οι δρόμοι έρημοι/η καρδιά σου γεμάτη/ δεν άδειασε ποτέ/
τα σύννεφα αραιώνουν/υπάρχει ακόμη ελπίδα/ και εσύ υπάρχεις ακόμη/
Πριν κοιμηθείς/χιλιάδες σκέψεις/μια από τις καλές/
Παρ'ολα τα λάθη και τις ιδιοτροπίες/
Είναι ωραίο να είσαι/
Και πιο ωραίο που ακόμη είσαι/
ο Ο.Γ.Θ. -

- Θεόδωρος Γ. Ορφανίδης