Αετός

Και εγώ θέλω να πετάξω ελεύθερος σαν τον αετό
Από τα δεσμά που με κρατάνε κάτω τόσο καιρό
Να απελευθερωθώ.
Να βγάλω τόσο μεγάλα φτερά
Που τίποτα να μην μπορεί να με κρατήσει στο έδαφος.
Και είναι αλήθεια, πολύ συχνά ανυψώνομαι νοητικά
Ταξιδεύω σε μέρη που ακόμη δεν έχω πάει
Σε εκείνα που θέλω να επισκεφθώ αλλά και σε εκείνα
Που ξέρω πως ποτέ δεν θα είμαι παρόν.
Δε νομίζω πως ζητάω και πάρα πολλά
Παρόλο που είναι αρκετά δύσκολο
Σχεδόν ακατόρθωτο το φαντάζομαι ώρες- ώρες
Γιατί εκεί που νομίζεις πως το πεδίο είναι ελεύθερο
Και πας να κάνεις το άλμα
Όλο και κάτι βρίσκεται να σου φράζει το πέρασμα.
Να βρεθώ εκεί ψηλά και να παρατηρώ τον κόσμο
Να κράζω  με τέτοια πυγμή
Και να μην με επηρεάζουν καθόλου οι φωνές.
Ίσως γίνει τη στιγμή που με μάθω πραγματικά
Αμφιβάλλω αν θα το κατορθώσω σε μια ζωή
Θα χρειαζόμουν τουλάχιστον δύο και ακόμη μια για να είμαι σίγουρος.
Προς το παρόν, προσπαθώ να ξεφύγω
Από τους τέσσερις τοίχους του μυαλού μου
Εκείνους που εγώ δημιούργησα
Και με τόσο επιμονή τους διατηρώ
Προσπαθώντας να τους σπάσω με τα άκρα μου.
Μονάχα να έβρισκα επιτέλους το σφυρί
Μικροσκοπικές ρωγμές που θα μετατραπούν σε ανοίγματα.
Ευτυχώς πάνω ψηλά υπάρχει μια
Από εκεί μπαίνει το φώς
Και μου δίνει δύναμη να συνεχίσω.